BROKENHEARTED BILLIONAIRE

CHAPTER TWELVE

"WOW! The undefeated LEONA is here again. Magtatagal ka na ba rito, pinsan kong Leona?"

Masayang salubong ni Janellah sa pinsang kapwa alagad ng batas. Iyon nga lang ay sa FBI ito naka-based.

"Heh! Ikaw ang papuntahin ko sa LA at patirahin doon ng ilang buwan. Hah! Tingnan ko lang kung masasabi mong magtatagal ka roon. Naturally, I'm here for vacation!" pabiro namang singhal ng dalagang bagong dating na naman sa bansang Pilipinas.

Oo! Ang superior niya mismo ang nagbigay ng isang buwang bakasyon sa kaniya. Dahil sa matagumpay nilang operasyon o ang pagbagsak ng grupo ni Howard John.

"Well, well... Depende iyan, Leona. Dahil ako na ang reyna ng AGDA. Kahit manirahan ako sa iyo with free food and lodging ay walang problema. Dahil nandiyan sina Mommy at Daddy. Pero bago pa ako ibala ni Mommy sa shotgun ay pasok ka muna." Nakangising nagbigay daan si Janellah Pearl sa pinsan.

They are not perfect family. But they are trying their best to live their lives to the fullest.

SAMANTALANG mas lumawak ang ngiti sa labi ni Whitney dahil na rin sa tinuran ng pinsang kapwa mas maton sa mga lalaki. Eh, ano naman ang magagawa nila kung iyon ang natural nilang ugali!

Then...

"Nagkaroon ng atay at balun-balunan si kalbong panot, pinsan. Ang itinawag na trabaho ay pabagsakin at puksain ang grupo ni Mr John o ang ama ni Kenjie. Kaya naman ako pumayag na tanggapin ang bakasyon ay dito idadaos ang kaarawan ni Kenjie at ipapaubaya ko na siya sa tunay niyang pinagmulan. And most of all, nais ko ring ipaalam sa inyo rito na escort ako sa susunod na buwan ng lawyer ng mga kano sa Saudi Arabia."

Ilang sandali pa ay paliwanag ng dalaga. Wala na siyang dapat ilihim. Simula noong nabuko siya ng mga magulang noon sa LA ay unti-unti niyang tinanggap sa sarili na wala siyang masamang ginagawa kaya't walang dahilan upang itago ang tunay niyang trabaho.

"Tsk! Tsk! Bagay mo nga ang LEONA, pinsan. Aba'y murder mo na nga ang iyong superior. Well, I'm so proud of you, pinsan. Iyan ang bagay sa tulad mong leona. Baka matakot ang mga arabong abusado sa iyo roon." Mula sa seryosong pananalita ay nauwi rin sa biro ang salitang binitiwan ni Janellah.

Tuloy!

Dalawa lang silang nag-uusap pero dinaig ang mga oldies na nasa garden.

"PARANG kailan lang noong dumating siya kasama ang batang si Kenjie. Kasunod ng pagkamatay ng kasintahan. Ngunit tingnan n'yo siya. Parang wala siyang pinagdaanan kung makipag-bardagulan sa kapwa niya mainitin ang ulo."

Masayang napatingin ang may edad ng si Grandpa B sa mga apo na kapwa nanghahablot kung kinakailangan. Well, ang mga ito na rin ang nagsabing asset nila iyon.

Kaso!

"Ikaw na matanda ka ay hayaan mo lang ang mga apo natin. Aba'y kung nakasimangot sila ay ikaw din ang namumurublema." Irap dito mg maybahay na si Grandma Donna.

Tuloy!

Napahagikhik ang pinakasutil sa pagkakapatid o ang bunsong anak ng mag-asawang Donna at Bryan.

"Huwag na po kayong magtaka sa ugali mayroon ang dalawang iyan, Mommy, Daddy. Sabi n'yo nga po ay assets nila iyan. About Whitney, ayon sa kuwento niya sa amin sa bahay ay darating ang mag-asawang De Janiero sa kaaran mismo ni Kenjie at ipapaubaya na raw sa mga ito ang karapatan at pag-aalaga sa bata. Dahil iyon daw ang nararapat.

Kung hindi rin ako nagkakamali sa aking pandinig ay ibigay niya sa mga ito ang papeles na nagpapatunay na nakapangalan sa bata ang lahat ng kayamanan ni Phillip.

And lastly, dahil nga po isa siyang Leona ay isa siya sa mga escort ng Los Angeles lawyer na ipapadala ng embassy nila sa Riyadh Saudi Arabia. Kung ano man po ang dahilan at pupunta sila roon ay hindi ko na itinanong."

Boom, panis!

Ang Liit ni Kuto ay napatula! Hindi lang iyon, nauhaw yata ito sa haba ng speeches dahil inisahang lagok ang laman ng baso na hawak-hawak.

"Ang sabihin mo, anak. Nagmana sa iyo ang bunso mong anak. Aba'y hindi naman mainitin ang ulo ni Terrence. Ang Daddy rin niya ang pinakatahimik sa aming grupo. Unlike me and the rest na---"

Kaso ang pananalitang iyon ni Grandpa B ay naudlot. Dahil ang mahal naman niyang asawa ang napahalakhak. Kaya naman ay nabaling ang kanilang paningin dito. Kaso bago pa may makapagtanong kung bakit ito bumunghalit sa pagtawa ay kusa itong nagwika.

"Tsk! Tsk! Asawa ko, puwede bang ibilang mo ang iyong sarili sa maiinitin ang ulo? Hmmm... Hindi mamumunga ng papaya ang mansanas. Ibig sabihin ay nagmana silang lahat sa atin na puno. Dahil kung sa ibang tao ay hindi natin sila anak at apo. Ganoon iyon, asawa ako."

Nakatawa nitong pahayag. Dahil dito ay unti-unting sumilay ang ngiti sa buong mukha ng Ginoo. Samantalang ang bunso nilang anak at talaga namang namamatay-matay sa pagtawa.

"ANO'NG sabi ng Kuya Niel mo, Sam?" tanong ni Ginang Weng sa bunsong anak.

"Wala pa sa ngayon, Mom. Ang huli lang niyang mensahe ay papunta siya ng Airport sa Riyadh, and that was last night. Baka nasa himpapawid na po iyon, Mommy," tugon ng dalagang naghahanda na rin sa pagpasok ng trabaho.

Actually, isa itong Chief Inspector. Kaya't kung saan-saan napapadpad. Masuwerte na kung mabuo nito ang isang linggo sa kanilang bahay. Madalas nga ito sa Baguio at Mt Province. Tuwing Monday lang talaga nasa Nueva Ecija.

"Kung ganoon ay ang Kuya Pierce Wesley mo ang iyong kausapin. Baka--- Ah, sabi pala niya noong tumawag na kahit walang susundo sa Manila. Dahil sa Baguio siya lalapag. Ibig sahihin ay siguradong doon kina Papa. By the way, saan ang route ninyo ngayon ng mga tauhan mo?" patanong na wika ng Ginang.

"Sa Baguio po, Mommy. Kaya't huwag ka pong mag-alala. Dahil ako na po ang kasama ni Kuya. Sige na po, Mommy. Mauna na po ako."

Hindi na hinintay ni Samantha na makasagot ang ina. Bagkos ay hinagkan niya ito sa noo.

LABIS-LABIS ang pagkalungkot ni Patrick Niel dahil hanggang sa araw ng kaniyang pag-uwi ay hindi niya nakausap ang kasintahan. Tanging ang dalawa niyang kaibigan ang naghatid sa kaniya sa airport.

"Ikaw yata ang uuwi na hindi masaya, Pare? Aba'y nabiyayaan tayo ng yearly na pag-uwi sa bansa. Ngunit dahil imbes na ticket ang kunit namin ay cash dagdag budgets. Pero ikaw itong mayaman sa ating tatlo ngunit ikaw pa ang hindi masaya." Pamumuna tuloy ni Alfred sa kaniya.

"Hindi naman sa ganoon, Pare. Nalulungkot lang ako dahil simula noong pagka-promote ko ay hindi ko pa nakausap ang aking nobya hanggang ngayon," aniya ngunit si Bernard ang sumalo sa pagsagot.

"Baka naman busy siya masyado or may duty siya kaya't hindi nagpaparamdam? Kung gusto mo ay kami na ang kakausap sa kaniya sa Friday. Alam mo namang off nating pare-parehas ang biyernes," anito.

"Sure, Pare. Kung hindi kalabisan sa inyo ay gawin n'yo iyan para sa akin. About busy and duty? Kapag ganitong oras ay wala. Baka busy oo. Pero sana man lang ay sabihin niya kung bakit," saad niyang muli.

"Huh! Walang problema sa bagay na iyan, Pare. Aba'y magkakaibigan naman tayo sa pagkakaalam ko," maagap na sagot ni Alfred na muling sinundan ni Bernard.

"Tama naman si Pareng Alfred, Pare. Kaya't dapat nakangiti ka. Dahil pauwi ka sa bansang pinangungulilahan ng nga tulad nating manggagawa rito sa ibayong dagat. Kagaya ng sinabi namin ay magkakaibigan tayo. Kaya't nararapat lamang na magtulungan." Pagsegunda nito.

Kaya naman ay napangiti na rin siya sa wakas. Masuwerte pa rin siya dahil alam may mga kaibigan siyang naghatid sa kaniya sa paliparan at nagpagaan ng kalooban niya.

"Wala akong ibang masabi sa inyo mga Pare kundi maraming salamat." Nakangiti niyang pinaglipat-lipat ang paningin sa mga ito.

Sasagot pa sanang muli ang mga kaibigan. Subalit hindi na nagawa. Dahil eksakto namang umalingawngaw ang pagtawag sa mga pasaherong tulad niya. Kaya't nagpaalam na lamang siya ng madalian sa mga ito. Hindi na nga niya nasaksihan kung paano nagkatinginan ng makahulugan ang dalawa.

"Diyos ko, ikaw na po ang bahala sa amin lahat. Make us safe throughout our journey. And please, Father God in heaven, watch over my girlfriend." Taimtim niyang panalangin kasabay nang paglinya sa mga kapwa pasaheros na papasok.

HININTAY muna nina Alfred at Bernard na nakapasok ang kaibigan at nawala sa pangingin saka nila pinakawalan ang kanina pa pinipigilang tawa.

"Ul*l! Ano'ng akala mo sa amin gag●ng tulad mo? Tsk! Sa iyo na nga ang lahat eh."

Nakatingin man ang una sa daang tinahak ng ihinatid sa airport ngunit bumalatay naman ang poot sa buong mukha. At nagdulot mg pag-ismid.

"Nasa kaniya na yata ang lahat, Pare. Mula pera, hitsura, habulin pa ng mga babae , pati ba naman dito sa Saudi sa kaniya pa rin trabaho at promotion? Huh!" nakaismid ding turan ni Bernard

Kaso!

"Alam mo, Pare, kaysa naman mabuwisit tayo sa taong iyon ay ang babaeng iyon na lang ang puntahan natin. Malay mo maka-jackpot ulit tayo ngayon. Well, may pasok si kabit at ganoon din ang jowa mo."

Mula sa pangangalaiti dahil sa pagkaalala sa lalaking kinaiinggitan dahil sinakop ang lahat ay napalitan ng malisyusong galaw ang nakikita sa katauhan ni Alfred.

"Tarantado huwag mo ngang mabanggit-banggit ang mga iyan allergic ako. Mas masarap ang lunggang natira ng ilang beses ni Aguillar."

Nakangising pagtutol kuno ni Bernard ngunit bahagya namang hininaan ang boses sa pag-aalala na baka may ibang makarinig!

Hindi na rin nagtagal ang dalawa sa paliparan. Dumiretso na sila ng pag-uwi. Subalit dahil dumalaw at sinapian sila ng libog sa katawan ay agad silang nag-u-turn patungo sa apartment ni Jona.

"ITO na ba ang karma ko? Sa pag-iwas, panloloko ko kay Randy? Nagsinungaling ako kay Niel, oo. Pero hindi ko akalaing ganito ang gagawin sa akin nila Alfred at Bernard." Napaisip si Jona sa kaniyang pag-iisa.

Kung ilang beses niyang tinangka na ipagtapat kay Niel ang lahat pero laging nakadikit ang dalawang kaibigan nito. Siya na rin ang gumawa ng hakbang pinuntahan niya ito sa accommodation nito. Pero hinarangan lamang siya ng dalawa at walang patawad na ginalaw ng paulit-ulit sa loob mismo ng sasakyang gamit ng mga ito.

"Mahigit isang buwan na ring nagpapakakasasa ang mga hayop ng dahil sa isa kung pagkakamali. Kung bakit sa kanila pa ako lumapit ng nagipit ako tuloy---"

Kaso!

"Huwag ka ngang magdrama, p●ta! Sarap na sarap ka nga eh. Tumitirik ang mga mata mo sa tuwing binibilisan namin ang paglabas-masok sa po*e mo." Pamumutol ni Alfred sa pananalitang mag-isa ni Jona sa boses na sila lamang din ang nakakarinig.

"A-Alfre---"

"Oo, kami nga, p*ta. Hala, pasok! Kailangan lang naming manghasa ng samurai. Alam naman naming gustong-gusto rin ng malawag at laspag mong p@k● eh." Mapanglait na nga ang bawat salitang binitiwan ay itinulak pa ito ni Bernard papasok sa loob ng apartment.

Sa biglang tingin ay parang nagkakatuwaan lamang ang mga ito. Subalit dahil sa Saudi ay mahigpit ang batas ay agad-agad nila itong pinagtulungan pinasok at ipinasok ang mga sandata nilang nangangalaiti.

Again, pinagsawaan ulit nila ito ng paulit-ulit hanggang sa nagsawa sila at basta na lang din iniwan matapos mairaos ang sarili saka palihim na tumalihis. Naiwang parang wala sa sarili ang daig pa ang lantang gulay na si Jona. Hubo't hubad itong nakatingala sa taas na nakabukaka ang sarili.

MAKALIPAS siyam na oras sa himpapawid. Sa wakas ay nakarating at maayos din na lumapag ang PAL airplane na sinakyan ni Niel sa International airport ng bansang sinilangan.

"Thank you, sir, and I hope you enjoyed our service."

Wala na yatang katapusang tinig ng mga flight attendants na nakahilira sa malapit sa may pintuan ng eroplano.

Ngumiti naman ang binata sa mga ito bilang pasasalamat din dahil sa katunayan ay isa na ang PAL sa the best niyang nasakyan.

"Wala pa ring ipinagbago ang immigration siksikan pa rin ang mga tao," bulong ng binata dahil halos dalawang oras din siya sa pila.

"Ganyan na kahirap ang bansa natin, Hijo. Kaya't masuwerte pa rin tayong nakakalabas ng bansa upang magtrabaho kung saan mas malaki ang kita.Huwag ka ng magtaka sa kalakaran ng ating bansa."

Tinig ng may edad ng lalaki. Ngunit napag-alaman niyang nagtratrabaho pa rin sa ibang bansa.

Hindi na nakasagot ang binata dahil siya na ang next sa pila. But how he wish na makausap pa niya ulit ito para matulungan man lang sana. Dumiretso na siya ng labas after he took all his luggage pero papalabas pa lamang siya ng aksidenting makabanggaan niya ang taong makapagbabago sa kaniyang buhay.

"Holy cow!" Dinig pa niyang pagmumura nito.

Ano'ng magagawa niya kung aksidenti nga!