Inescapable touch

CHAPTER 6.5

DANAYA

"Panty, check... bra, check!"

Excied ako ngayong araw kahit na alam kong kukuyugin ako ni Jam mamaya dahil hindi ako sumipot kagabi sa bar. Well, maiintindihan niya naman siguro ako kapag sinabi ko sa kaniya ang rason. Siya kaya ang nagturo sa akin na if ever dumating 'yoong point na kailangan kong pumili between friendship matters and seggs, I should always choose the latter dahil iyon daw ang mahalaga. Bonak nga siya dahil ang rason na ibinigay niya pa sa akin before ay maiintindihanko naman daw siya kapag dumating iyong punto na iyon. So, ine-expect ko na she will do the same for me... aba kapag hindi, ano siya sinuswerte? Siya lang may karapatan magpajumbag sa kama?

Well, enough na sa kakaisip niyan dahil baka masira ang mood ko kapag iyan na lang ang inisip ko. This day, this moment is a special one dahil for the first time in forever, dadalawin ko si Dion sa office. Of course, secret lang. Gusto ko lang siyang dalhan ng lunch kahit na hindi homemade. Sa susunod, sisiguraduhin ko naman na ako na ang gagawa. Sa ngayon, titingnan ko muna if bet niya na hinahatiran ko siya.

"At bakit naman hindi? Afterall ganoon naman talaga kapag magkasintahan. Kung hindi pinapabaunan, dinadalhan ng pagkain mismo sa workplace ang lalaki," wika ko sa aking sarili habang inilalagay sa bag iyong lunch box. Churry ang pinaluto ko kay manang dahil favorite iyon ni Dion. And hindi lang iyon ang siniguro kong dala ko, dahil pati favorite color of lingerie isinuot ko ngayon! Well, hindi ko alam kung kanin lang ang kakainin ni Dion ngayong tanghali. Tutal, wala akong maio-offer sa kaniya na panghimagas... okay na siguro iyong sarili kong gata.

"Ahhh! Can't wait! What the freak!" Iniisip ko pa lang bumubuhos na kaagad iyong love juice pababa. Dahil na-predict ko nang lalabasan ako while thinking of what might happen, hindi ko muna isinuot iyong sexy lingerie... doon na lang ako magpapalit para fresh.

"Manang, alis po muna ako!" paalam ko. "Sige po, ma'am, mag-iingat po sila."

Lumabas na ako ng bahay, bitbit-bitbit iyong cute na bag. Sumakay na ako sa putingmontero sport and sinabihan si kuya driver kung saan ang destination namin.

"Mabuti ma'am at nagkabati na po kayo ng kapatid niyo," ani 'to, after niyang malaman na sa company kami pupunta. Ngumisi lang ako dahil more than that ang nangyari. I can't tell anyone expect kay Jam ang real score namin ni Dion dahil iyon ang sabi niya. Maybe he's still afraid dahil ang real quick ng mga pangyayari. Ako rin naman ay nagulat. We're like enemies pa lang noon tapos biglang ganito na...

Ang weird man at hindi normal, wala akong pake. Hindi man ito ang dream kong set up ng relationship, at least, dream guy ko iyong karelasyon ko ngayon. Jackpot pa rin ako.

"Yeah. Napagtanto rin naming pareho na hindi tumatakbong paurong ang oras. Siya na lang ang pamilyang meron ako kaya hangga't may buhay, I should treasure it nang kasama siya," tugon ko. That's truth. I wanted to share my every second with Dion. Kahit iyon lang ang matupad, I'm okay with it. Hindi ko naman sine-sentro ang buhay ko sa iisang lalaki lang. It's just that, after dad... siya na ang pinakamahalaga sa akin. Natuto na ako, natakot ako na baka katulad kay dad, hindi ko rin masulit ang bawat araw na kasama siya. Hindi ko maiparamdam sa kaniya kung gaano ko siya kamahal. Iniisip ko lang ang bagay na iyon, nilalamon na agad ako ng takot.

"Mainam 'yan, ma'am. Sayang lang dahil hindi na makikita pa ng ama niyo ang pagkakataong ito. Pero panigurado naman akong kung nasaan man siya ngayon, masaya siya habang nakadungaw sa inyong dalawa."

Sa hindi malamangf kadahilanan ay natawa ako. Mahina lang naman iyon at saka naitakip ko naman kaagad iyong kamay ko sa aking bibig kaya hindi narinig ni manong. Wag naman sana. Wag naman sana kaming panoorin ni dad mula sa kung saan dahil for sure, imbes na matuwa ay magagalit iyon sa amin. Kung nabubuhay lang siya, isa siya sa tututol sa relasyon namin ni Dion. We're siblings... iyon ang nakatatak sa kaniyang isip. I dunno if purposely niyang kinalimutan na ampon lang si Dion or talagang hindi na siya aware sa bagay na iyon. Whatever. Masaya ako na nasa ganitong punto na kami ni Dion pero hindi ko naman sinasabi na masaya ako na namatay si dad dahil somehow, iyon iyong naging way para magkatotoo itong relasyon namin.

'Dad, I hope you understand... we're both happy naman so, you should too... no matter where you are, I love you,' bulong ko sa kawalan.

Nabalot ng katahimikan ang paligid after that. Nakatingin ako sa may bintana, inaaliw ang sarili sa naglalakihang building dito sa manila. Iniisip ko kung kailan ang huling beses na nagpunta ako sa company. Siguro, no'ng bago ako grumaduate ng college ay isinama niya ako no'n para ipakilala sa kaniyang mga staffs and para malaman ko na rin kung saan ako magwo-work after kong mag-aral. Sad to say, bago pa man mangyari iyon ay nategi na siya. Imbes na ako ang mag-tun over sa position sa dad biang CEO, kay Dion napunta iyon. I remember, doon nagsimula iyong point na hindi na talaga kami nag-uusap na dalawa. Akala ko tuluyan na akong in-outcast sa buhay niya dahil walanghiya siya, wala man lang siyang paramdam no'n in any means of commucation.

Badtrip na badtrip ako no'n dahil wala na ngang paramdam, nalaman ko pa na may fiancee na kaagad siya. Napaka-speed.

Hindi ko pala natanong sa kaniya kung paano pala siya nagka-fiancee. Ano iyon? Kailangan niya ba iyon? Eh, bobita naman iyong babaeng napili niya. Naaalala ko tuloy iyong nangyari kagabi. Hahaha! Nasa kasagsagan ako ng pagbo-blowjob no'ng tumawag iyong evil witch. Mabuti nga at sinagot ko ang tawag niya dahil akala ko importanteng tao, iyon pala... basura!

Sana naman hindi ko makita ang gagang iyon. Hindi ko man siya kilala, alam ko kung ano ang itsura niya dahil sa post ni Dion noon sa fbook.

"Tsss... para ka lang screen partner pero ako talaga ang bet niya," bulong ko habang nakapangalumbabang nakatingin sa labas.

Hay naku, Danaya! Don't stress yourself. Hindi worth it iyong babaknitang iyon ng iyong time and storage ng brain.

"Ma'am, dito na po tayo," wika ni manong driver. Tumango ako tapos inihanda ko iyong mga bitbit ko. Sumaglit muna akong sipat sa salamin, hinawi ang buhok, inayos ang lipstick and sinigurong walang panget sa akin.

Pagka-park ng sasakyan, hinintay kong pagbuksan ako ng pinto ni manong. Inalok niya pa akong ihahatid sa loob but I insisted. Baka mahalata ng madla kung sino ako kapag nagsama pa ako ng julalay. Lowkey lang ako today... naua'y hindi na matandaan ng mga old staffs ni dad dahil ayaw ko ng atensyon. Atensyon lang ni Dion ang kailangan ko, hahahahaha! Talandian!

"Hihintayin ko pa po ba kayo, ma'am?" tanong nito. 'Hindi na po. Susunduin po ako ni kamatayan... este ni Jam mamaya po," tugon ko. Tumango siya and then nagpaalam na. Dumire-diretso na ako't pumasok sa elevator. Pinindot ko iyong number 8, kasi doon iyong floor ng office ng CEO. Tanda ko pa naman ang pasikot-sikot dito pero, hindi ako ganoon ka-confident dahil it's been years since the last time na tumapak ang mga paa ko sa lupang ito.

Mag-isa lang ako sa elevator. Habang tumataas, nananalangin ako na sana'y hindi pa nakakapag-lunch si Dion. Pero, feeling ko naman kakainin pa rin niya itong dala ko kahit na busog na siya. Gano'n siyang tao and... babatukan ko sia kapag ginawa niya iyon. Ako na lang ang kakain nito tapos ako na lang ang kainin niya, ehe. Hahaha! My gulay! Bakit hindi ako nilulubayan ng erotic thoughts!

"Kalma... wala pa tayo sa exciting part, Danaya. Ikalma ang kipay."

Tumunog na sa wakas iyong elevator and kaagad na nagbuksa. Wala pa ako sa 8th floor, may mga pumasok na staffs and natabunan na ako. Ilang beses akong napabuntonghininga dahil ayaw ko nang crowded, feeling ko maso-sofocate ako. Eh, hindi pa naman nauubos at may mga nagsisipasukan pa kaya inilingiling ko ang akig ulo, ipinikit na lang ang mata para hindi mahilo.

Umandar nang muli ang elevator. Nakakuyom ang aking kamao, pilit na isinasawalang bahala ang sitwasyon ko ngayon. Naghintay ako ng ilang segundo bago muling bumukas ang pinto at doon na ako bababa. "Excuse me..." bati ko. Decent naman 'tong mga nilalang na nagtatrabaho para kay Dion dahil kaagad nila akong pinadaan. Siguro, iyong fiancee niya lang talaga ang bobita. I wonder kung anong position niya at kung sino ang nagpasok sa kaniya rito. If I am not mistakien, kapag wala kang recommendation, hindi ka makakapasok nang basta-basta rito. Sobrang hirap ng screening! Akala mo malacanang! Though, hindi ko pa nakikita kung paano mag-hire ang mga HR, feel ko lang gano'n ang set up dito.

"Excuse me, nasa loob ba si Dion?" tanong ko. Esperanza, iyon ang apelyido no'ng staff na pinagtanungan ko. "Yes, ma'am. Ayun po iyong secretary niya po, magpa-assist na lang po kayo sa kaniya kung kailangan niyo pong malaman kung nasaan si Sir Dion."

Tumango ako't nagpasalamat. Nilapitan ko iyong lalaking itinuro ni Esperanza. Anoher guy pero kumpara ro'n sa nauna, mukhang mahirap ito i-approach. Ano nga siya ni DIon? Secretary? Mabuti na lang at lalaki ang secretary niya dahil kapag babae talaga... baka pumasok na rin ako rito para kunin iyong position, hahaha!

"Excuse me, nasaan si Dion?" tanong ko. Kumunot ang noo nito noong pangalan lang ang binanggit ko at wala nang honorary title. Pake niya ba?

'Sino po sila?" mariin nitong tanong pabalik. "I'm... I'm his sister." Nag-alangan akong sabihing muli ang salitang iyon dahil simula noong naikama ako ni Dion ay hindi ko na tinitingnan ang sarili ko bilang little f*****g sister niya. I'm is girl, iyon ang tawag niya sa akin.

"Ahh. Pasensya na po kayo, ma'am, hindi ko po kayo nakilala," ani to. Umiling ako, with matching hand gestures pa dahil baka may makarinig, sasapakin ko siya.

"That's okay," tugon ko. "Dito po tayo, ma'am," ani ya. Imbes na sa office ang tuloy namin ay sa ibang direksyon kami naglakad. Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin pero tiwala lang. "Kasalukuyan po kasing nasa shooting si Sir Dion para po sa bagong endorsement po ng product po na ila-launch ng company. Narito po ba kayo para tingnan kung anong nangyayari sa shooting?" tanong niya sa akin.

"Sadly no... nandito ako para alukin mag-lunch ang k-kapatid ko."

"Ahhh... gano'n po ba. Maganda iyan, ma'am dahil hindi pa po kumakain si Sir. Ang kaso..." Naudlot iyong ngiti ko noong marinig ang kaso na salita. "Kaso po, hindi po talaga kumakain ng lunch ang kapatid niyo," dugtong nito.

"Eh? Bakit?" Hindi ba siya nagugutom?"

"Iyon nga po, eh. Pero hindi ko po alam kung ayaw niya lang po talaga o baka po dala po ng busy rin po siya."

Hindi ako kumibo dahil nakarating na kami sa pinagsho-shooting-an. Unang lumapit itong si Secretary niya kay Dion, ako naman nakatingin doon sa babaeng nasa unahan, iyong subject sa shoot.

"Puta... kapag sinuswerte nga naman," bulong ko noong mamukhaan kung sino iyon. "Danaya?" tawag ni Dion. Hinarangan nya iyong tinitingnan ko kung kaya't naagaw niya ang aking atensyon. Pagtingala ko dahil napaktangkad niya, kaagad ko siyang niyakap. "You're looking at that b***h, ha? Bakit ang pangit ng subject niyo for endrosement? Baka malugi kayo niyan," wika ko. Syempre pabulong kong sinabi iyon. Tumawa lang siya tapos hinawakan ang aking kamay.

Teka... wala ba itong malisya? I mean, hindi ba ito malalagyan ng malisya? Maraming nakatingin sa amin, walanghiya siya.

"Mukha atang may sasabihin ang mahal kong kapatid... mind if we go inside my office?" mapanukso niyang alok. Pffft, dadaanin niya ako sa panlalandi niyang iyan? Akala niya hindi ko papalagan... ready kaya ako!

"Yeah... I'm afraid I'm going to mess up your office, is that okay?" Na-gets niya kung ano ang gusto kong sabihin. Matalino 'tong si Dion, alam kong hindi niya ako bibiguin. "I'm okay with that... as long as ikaw, I don't mind getting messed up."

OH, PATAY!! Habang magkahawak ang aming kamay, napahawak ako sa aking bewang, pasimpleng chineck kung okay pa ang aking panty dahil baka nalaglag na.

CHARIZ!