“Thank you so much, really… but I have something to ask you, Ate Lana.”
Makalipas pa ang ilang minuto nang pagyakap niya sa akin ay muli nagsalita si Chantal. Siya na rin ang humiwalay mula sa pagkakayakap sa akin at hinarap ako.
“Uh-uh? Ano iyon, baby?” I smiled at her, urging for her to just continue talking.
Marahang hinawakan ko ang kaniyang mukha para abutin ang sulok ng kaniyang mga mata na mayroong butil ng luha na hindi nagtuloy kanina. Maingat na pinawi ko iyon habang hinihintay kung ano ang sasabihin niya. It pained me seeing her lonely and being hurt because of some creatures. She doesn’t deserve to be treated like that. Ang isang nasa tamang edad nga na nilalang kapag hindi siya pinansin ay nasasaktan na. Paano pa kaya ang isang bata na katulad niya na ma
