Wala akong imik habang nagba-byahe kami pauwi sa amin. Tahimik lang din si Qino na nagmamaneho pero nakikita ko sa sulok ng mata ko na paminsan-minsan niya akong sinusulyapan ng tingin. Ang tanging ingay lang na maririnig mo dito sa loob ng sasakyan ay ang tunog ng game na nilalaro ni Dominic na nasa backseat.
Puro reklamo nga ang mga pinsan namin kaninang magpaalam kami na uuwi na pero sa huli'y wala naman silang nagawa kung hindi ang hayaan kami. Hindi na nga ako nakaligo nang maayos dahil lang sa kagustuhan ko na umalis na do'n. Si Dominic na lamang ang talagang nakaligo.
Baka kapag nagtagal pa kami do'n, tuluyan na kaming mabisto sa kabaliwan namin ng kapatid ko. Alam ko naman na gusto niyang sabihin sa kanila ang tungkol sa amin kanina ngunit pinipigilan na lang niya ang sarili niya
