Krissha's POV
Panay ang pahid ko ng mga luha ko sa aking mga mata habang nakatanaw ako sa mga taong nagkakasiyahan sa harapan ko. Hindi maubos ang mga luha ko dahil sobrang saya ko habang nakatitig sa anak ko at mga apo.
Finally, dumating na ang katapusan ng pananatili namin ni Clark dito sa lupa. Maya-maya lang ay may susundo na sa amin at wala kaming magagawang mag-asawa kundi ang umalis at tuluyang iwan ang mga taong naging parte ng buhay namin sa lupa.
Ayaw man sana namin silang iwan at manatili na lang dito na nakabantay sa kanila, wala naman kaming magagawa para suwayin ang kagustuhan ng langit.
We do not belong to this world anymore. Sa langit na talaga kami magkikita-kita ng mga mahal namin sa buhay at sana maging matiwasay at masaya ang buhay nila na maiiwan dito.
“Hindi ka
