Chapter one hundred twenty two
CHRISTINE’S POV’S
Gustong gusto kong nagkukulong ngayon sa kwarto.
Hindi dahil gusto kong magpahinga, kung hindi dahil gusto kong mapag isa kase ayokong ipakita ang tunay kong nararamdaman ngayon.
Ayokong umalis muli si Steve.
Hindi ko na kakayaning may mawala pa sa akin, ayoko na, mamamatay ako kapag hindi ko siya makita araw araw.
Mabuti nga at nandito na ulit si Clark.
Kaya naman kailangan kong ilihim sa kanila ang lahat ng sakit at emosyon na nararamdaman ko ngayon dahil baka isang araw, mag isa nanaman ako dito sa bahay kagaya ng dati.
Hindi ko na kaya.
Ang hirap pigilan ng sarili lalo sa lungkot, gusto ko manakit, gusto ko magwala at gusto ko manisi pero hindi pwede.
Kailangan kong magpanggap dahil iiwan nanaman nila ako kapag nalaman nilang h
