Chapter one hundred nineteen
MADISON’S POV’S
Hindi ako lumalabas ng kwarto, hinahatidan lang ako ni mama ng pagkain palagi pero hindi ko nauubos.
Pakiramdam ko busog ako palagi, hindi ko rin alam kung umaalis ba sila mama at papa o nagstay sila dito dahil hindi pa ako nakikipag usap sa kanilang dalawa tungkol sa nangyari.
“ Anak, hindi mo nanaman inubos, baka manghina ka na niyan.” Sabi ni papa.
“ Anak? Pinagpaalam n akita sa school mo, magmamake up class ka sa weekend.” Sambit ni mama.
“ Okay po.”
Nasa pinto sila ng kwarto ko ngayon. “ Lumabas ka rin para makalanghap ka ng sariwang hangin.” Inaaya akong lumabas ni papa.
“ Magpaaraw ka, maganda sa balat yung sinag ng araw s aumaga.”
Nakatitig lang ako sa kanilang dalawa. “ Hindi ba kayo hahanapin ng pamilya niyo?” tanong ko sa kan
