Chapter 56
(Frank’s POV)
Isang mahaba at malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko.
Matapos ang sagutan namin ni Steph, hindi na ko nakahuma pa... Ni hindi ko na nga rin s’ya napigilan nung bumaba s’ya ng sasakyan ko.
Wala! Napakagago ko! Bakit ko s’ya hinayaang makaalis ng ganun-ganun na lang?
Bakit hinayaan ko ang sarili ko na mawalan ng pasensya sa kanya? Sa lahat ng sinabi ni Steph, na-realize ko na mali ako. Dahil una pa lang, dapat sinabi ko na sa kanya kung sino ba talaga si Ashley.
Pero bakit ba pabago-bago na lang ang tingin n’ya sakin?
Minsan, pakiramdam ko... Buo ang tiwala n’ya sakin, at natutuwa ako don. Tulad na lang nung tumalon kami sa cliff, na alam kong sobrang kinatatakutan nya. Sobra akong natuwa because she was ready to jump with me even
