Epilogue
NANG MAIDILAT niya ang kanyang mga mata unang bumungad sa kanila ang pamilyar na kisame sa isang silid. Uupo sana siya ng makaramdam siya ng sakit sa katawan kaya muli siyang napahiga. May dumungaw sa kanya, ang mukha ng nag-aalalang si Nikolai at hindi niya akalain na andoon pa siya, ang akala niya kasi sa oras na matapos niya ang kanyang misyon ay makakabalik agad siya sa tunay niyang panahon at mundo.
“Huwag ka na muna kumilos, hindi pa magaling ang sugat at pilay mo.” Wika ng binata.
Nararamdaman niya na ito na ang huling pagkakataon na makikita niya ang binata at hindi niya mapigilang hind imaging emosyunal. Bigla na lang tumulo ang kanyang luha. Pinunasan naman ng daliri ni Nikolai ang mga luha niya sa pisngi, umiling sa kanya at pilit na ngumingiti kahit na ang binata’y
