“Nakikita ko na ang dulo ng kweba!” masiglang sambit ni Amara habang itinuturo ang liwanag mula sa unahan namin. “Sa wakas makakaalis na tayo sa palapag na ‘to!” aniya bago bumaling sa amin ni Clastine.
Mula sa liwanag ng flamerose orb na gamit namin ay nakita ko ang pag-irap niya sa huli. Napailing na lang ako sa ginawa niya. Para talagang bata.
“P-Pwede mo na akong bitawan, Leo,” mahinang sambit ni Clastine na hawak-hawak ko sa kanyang baywang. “K-Kaya ko nang maglakad mag-isa,” dagdag niya bago iniwas ang mukha niya sa akin.
“Sigurado ka?” tanong ko sa kanya. “Ayos lang naman sa akin, kahit hanggang mabawi mo lang ang buong lakas mo,” dagdag ko.
Tumango lang siya bilang tugon kaya wala akong nagawa kundi ang bitawan siya. Pero nasa tabi niya pa rin ako upang maalalayan ko siya kung
