“Gusto mo ba talagang maghiganti sa mga trumaydor sa ‘yo?” tanong ko sa babaeng tila hindi pa rin maka-move on sa ginawa sa kanya. Kitang-kita ko pa rin ang galit sa mga mata niya. Ang kaso, wala na ang mga gusto niyang paghigantihan.
Tumango siya at matalim na sinalubong ang aking mga mata. Napaisip tuloy ako kung gano’n ba ang mga mata ko nang una akong makita ni Amara. Ganoon kaya kung mag-alab ang galit sa mga mata ko o mas higit pa?
“Gustong-gusto. Pagbabayarin ko sila! Hinding-hindi ko makakalimutan ang ilang araw kong pagtakbo mula sa kanila. Mga araw na umiiyak ako sa sakit dahil sa mga sugat na natamo ko. Hinding-hindi ko makakalimutan kung paano ko naramdaman ang unti-unti kong panghihina,” aniya at ikinuyom ang kanyang mga kamay. “Hinding-hindi ko makakalimutan kung paano ako
