Mariing ipinikit ni Saia ang kanyang mga mata habang hinahayaan ang mga luhang patuloy na bumabagsak sa kanyang mga pisngi. Hindi niya alam kung gaano na siya katagal na nakadapa sa kanyang kwarto habang iyak nang iyak.
"Saia? Saia, buksan mo naman ito, please…" Dinig niyang sabi ng boses sa labas pero hindi niya iyon pinansin. Sinundan iyon ng sunod-sunod na pagkatok pero hindi niya pa rin iyon sinagot.
"Saia, kami to ni Ericka, please, usap tayo?" ulit ni Courtney sa labas.
"Sai, please…" Si Ericka.
Hindi pa rin nagsalita si Saia. Sa halip ay ibinaon niya ang kanyang mukha sa unan at saka nagtalukbong ng kumot.
Tinakpan niya ang kanyang mga tenga para hindi na marinig ang mga pangungulit ng kanyang mga kaibigan sa labas. Walang imik na dinamdam niya na lang ang maiinit na luhan
