Jessie’s POV
Nanatili ang aking paningin sa kanyang mukha nang ilang segundo. Hindi ko alam kung bakit habang tumatagal ang pagtitigan namin doon ay mas lalo ko lang naramdaman ang kakaiba sa kanyang tindig. Nakahawak ang aking kamay sa kanyang balikat habang si Kalil naman ay sa aking balakang. Kung hindi lang dahil sa kanya ay alam kong kanina pa ako lumagapak sa lupa.
Umiwas ako ng tingin. Kahit papaano ay nakuha rin niya ang ibig kong sabihin—marahan niya akong pinakawalan. Unti-unti kong iniwas ang aking presensya sa kanya at sa puntong ito ay pinili kong tumingin sa kung saan sa paligid hindi sa kanyang katawan.
“Mag-ingat ka. Maraming malalaking bato na siyang maaaring magpapawalang balanse sa’yo.” Wika nito sa akin ngunit hindi ko na lamang iyon pinansin lalo pa at matinding ini
