NAKITA ko na siyang nakaupo rito sa sofa ng theater room. Ako naman ay nakahiga pa rin habang hubud-hubad pa rin sa kanyang harapan.
“What a view, mommy! Malalaking bundok at saganang tubigan dito sa ibaba mo. Hindi ako mapapagod na tignan ang ganitong kagandang view ngayon,” nakangising sabi niya sa akin at piniga ang kaliwang dibdib.
“Aaahh, Mister Ukyo, e-enough...” mahinang sabi ko sa kanya. Nag-uumpisa na namang uminit ang katawan ko.
“Why? Pagod ka na?” pagtatanong niya sa akin at tumango ako.
Totoo naman kasing pagod na ako. Sinong hindi mapapagod, ha? Kahit sabihin mong nakahiga lamang kaming dalawa ay napagod talaga ako.
“Okay, kailangan mong magpahinga sa ngayon, babae. Pero, mamayang gabi papasukan ko muli ito, okay? f**k, hindi mo alam kung gaano mo ko binaliw, sa katawan
