Kabanata 27:
Naubos na yata ang lahat ng luha ko sa kaiiyak noong nakaraang araw pa kaya ngayong burol ni papa, tulala na lamang ako at hindi na halos makapagsalita. Nakaupo lang ako sa sulok habang nakatitig sa kabaong ni papa. Wala akong imik, minsan ay dinadalhan ako ni Ate Sol ng makakain ngunit kahit kalahati ay hindi ko nauubos.
Tahimik na nakatitig lang ako sa kabaong ni papa nang biglang naupo si Auntie Sylva sa tabi ko. Hindi sana ko sana siya papansinin kung hindi niya lang ako kinausap.
"Sinabi ko na sa 'yo noon na patawarin mo na ang papa mo. Matagal na kitang pinipilit at pinaalalahanan pero hindi mo ako pinakinggan. Ngayong wala na siya, at saka nasasaktan at nagsisisi na hindi mo siya pinatawad," aniya na may halong pangongonsensya sa tono niya.
Nagtiim-bagang ako. Gusto
