Tumakbo ako kung saan walang masyadong tao at doon ko nilabas ang lahat ng sakit na nararamdman ko. Sumigaw ako nang malakas dahil sa paninikip ng dibdib ko dahil pakiramdam ko na kung hindi ko ito mailalabas ngayon ay hindi na ako makakahinga. Wala akong ibang inisip kundi ang makalayo sa kanilang lahat. Nawala na rin sa isipan ko si Jonathan na may usapan pala kaming mag-iinuman pagkatapos ng trabaho ko. Nasisiguro kong para na itong baliw o tanga dahil sa kahahanap sa akin sa kung saan. Kung kaya ko lang sanang tiisin ang lahat ng sakit ay gagawin ko. Pero ang hirap talagang pigilan at hindi ko maiwasang umiyak. Kung sana ay ganoon lang kadali ang lahat upang magpanggap na hindi ako nasasaktan pero hindi. Sa oras na 'to ay wala akong ibang hiniling kundi ang kalimutan ang lahat para maw
