“Bakit ba ayaw niya pa ring tumigil?"
Pinatay ko ang cellphone nang hindi pa rin humihinto sa kakatawag at kakatext sa akin si Romanov. Ika-apat na araw na iyon ng pag-uwi ko sa aming bahay. Gaya ng pakiusap ko, hindi niya ako ginambala sa unang araw. Sa ikalawang araw ay wala ng tigil sa pagtunog ang cellphone ko. Ilang beses niya akong pinuntahan sa bahay pero hindi ko siya hinaharap. Hindi rin ito makapasok dahil bantay-sarado ako ng dalawang kapatid.
“Te, matulog ka na. Ilang gabi ka ng walang maayos na tulog.”
Nilingon ko si Den na inalalayan ako sa pagtayo mula sa sofa sa sala patungo sa pinto ng silid ko.
“‘Wag kang mag-alala. Dito lang kami. Babantayan ka namin ni kuya.”
Tumango ako rito. “Okay. Kayo rin ha. Matulog na kayo. Maaga pa ang pasok mo bukas. Hayaan mo na si Ken
