ROSETTA FLORES
Nang sumapit ang oras ng tanghalian, hindi na muna ako kumain at ang dami ko naman kasing kinain bago umalis sa mans’yon at sa helicopter pa. Tinulog ko na lang ang pagkahilo ko.
“Rosetta, how long have you been sleeping? It’s almost midnight already…”
Nagising kaagad ako sa boses na ‘yan ni Boss Darion. Pag-mulat ng mga mata ko, laking gulat kong gabi na pala at tanging liwanag lang ng buwan ang ilaw na tumatagos galing sa bintana rito sa loob ng kuwarto. Napa-upo tuloy ako sabay napa-tingin sa bungad ng pinto at nasilayan ko agad si Boss. Naka-sandal sa kaliwang gilid ng pader.
“N-Naku boss… pasens’ya na… hindi ko napansin ang oras…” Sa gulat ko, parang wala na akong nararamdamang antok. “Kumusta, boss? Ano ang importanteng balita na nalaman n’yo?” Ang sakit ng mga
