SAMANTHA’S POV
GAYA ng ipinangako ko, kinabukasan din ng pagdating namin dito sa Pinas ay binisita namin si Momma. Hindi ko napigilan ang pagbuhos ng aking mga luha nang makita ko kung gaano na kalaki ang itinanda niya simula noong huli kaming nagkita. Mas naging ulyanin na rin pala siya. Na-touch nga ako dahil kahit ang dami na niyang nakalimutan, isa ako sa mga taong agad niyang natandaan sa unang pagkikita namin uli.
Iyon nga lang, marami na talagang detalye ang hindi naaalala ni Momma. Pero kapag sinabi naman namin, mabilis din niya matandaan. But sadly, nakakalimutan din niya agad. Like kung kanino raw ako anak, kung saan daw ako nakatira, kung sino raw ang asawa ko… at marami pang iba.
Gayon man ay hindi pa rin nagbago si Momma. Napakabait at super sweet pa rin niya. Kahit medyo
