SAMANTHA’S POV
SA loob ng ilang linggo na hindi na namin kasama si John Carlo, halos araw-araw pa rin akong naninibago. Hinahanap-hanap ko pa rin ang mga iyak at at tawa niya. Siguro dahil kahit ilang buwan ko lang siyang nakasama noon, itinuring ko talaga siya na parang anak ko na rin. Kung paano ko rin ituring na tunay na anak si Baby Ellie kahit hindi naman ako ang nagluwal sa kaniya.
Pero sa tuwing iniisip ko na magiging maayos na ang buhay ni John Carlo dahil kapiling na niya ang totoong pamilya niya, nawawala ang lungkot at pangungulila ko sa batang iyon.
Humikab ako at nagmulat ng aking mga mata nang magising ang diwa ko. Unang nakita ko ang aking asawa na pinapadede si Baby Ellie sa tabi ko kaya agad akong napangiti.
Masiyado siyang nakatutok sa aming anak kaya hindi niya agad
