Buong araw akong wala sa mood. Ang bigat ng pakiramdam ko at hindi ko alam kung gagaan pa ba ito bago pa man lumipas ang gabi. Ayokong makita ang kahit na sino sa mansyon kaya ikinulong ko ang sarili ko sa kwarto. At laking pasasalamat ko na hindi ako inistorbo ng kahit na sino. Maging si Mr. Muller na siyang may-àri ng kwarto ay hindi nagbalak na kahit sumilip man lang.
Nakahilata lang ako sa kama at nakatitig sa kisame. Ang dami kong iniisip. Pero ang hindi talaga mawala-wala sa isipan ko ay ang naganap sa amin ni Mr. Muller. Masakit mang sabihin pero isang malaking pagkakamali ‘yon. Hindi dapat ‘yon nangyari sa amin dahil liban sa hindi ‘yon kasama sa napagkasunduan, malaki rin ang epekto nito sa akin. Pero ‘yon na nga, wala ma akong magagawa.
Nangyari na ang nangyari. The damage has
