“Ate!”
Nag-angat ako ng tingin. Nakita ko ang humahangos na si Nikko.
“Si Aira?”
Inginuso ko ang pintuan ng Operating Room.
“Nasa loob pa.”
“Bakit daw nagkaganun? Ano’ng cause nun?”
Umiling-iling ako.
“Hindi ko na rin naitanong. Ang nasa isip ko lang kanina, maumpisahan na ang operasyon ni Aira.”
Naupo si Nikko sa tabi ko. Isang mahabang sofa iyon na naka-puwesto sa mismong gilid ng pintuan ng O.R.
“Paano ‘yan? Magkano na naman ang babayaran natin dito?” mahinang tanong ni Nikko.
Parang noon ko lang din naisip iyon. Oo nga pala, magkano kaya ang aabutin nung operasyon ni Aira?
“H-Hindi ko pa alam. Bahala na. Saka ko na lang poproblemahin.”
“Natin, Ate. Natin. Huwag mo namang solohin lahat.”
Napalingon ako kay Nikko. Paano ko ba ipapaliwanag sa kanya na kailangan kong akuin
