PINIGILAN ni Ahtisa ang mag-angat kaagad ng tingin dahil baka ma-confirm ng taong nasa harapan niya ng mga sandaling iyon na tama nga ang hinala niyon na siya nga si Maria.
At kahit hindi pa siya nag-aangat ng tingin, alam niya at sigurado siya na ang lalaking tumawag sa kaniya ng Maria ay walang iba kung ‘di si Kieran Sullivan. Dahil ang boses nitong iyon? Hinding-hindi niya makakalimutan.
“Maria,” ulit pa niyon.
Nang makabawi si Ahtisa, kunwa’y nagpatay malisya siya sa pagtawag na iyon sa kaniyang pangalan. At nang akmang magpapatuloy siya sa paglalakad para lampasan na sana si Kieran, na malinaw na nasa harapan lang niya ng mga sandaling iyon, nang hawakan naman siya nito sa kaniyang magkabilang braso upang pigilan sa paglayo sana rito.
Saka lang siya nag-angat ng tingin dito kay Ki
