SA KABILA ng kadiliman na kanilang binabagtas papunta sa kinaroroonan ng kubo, binabalot naman ng kakaibang pananabik ang pakiramdam ni Ahtisa dahil muli niyang mababalikan ang lugar na iyon kasama si Kieran.
“Naalala ko na naman ‘yong moment ko kapag naghihintay ako sa may bungad nitong hacienda namin,” pagbabalik-tanaw pa ni Kieran habang nagmamaneho ito. “Ayaw kong mawalan ng pag-asa noon at gusto kong umasa na babalik ka pa. Kaso lang, noong buwan na ang lumipas, parang palagi na lang pinipiga ang dibdib ko kapag naghihintay pa rin ako sa hintayan natin. Naghihintay kahit alam kong walang darating.”
Hindi napigilan ni Ahtisa ang kaniyang sarili na hindi hawakan ang braso ni Kieran. Pinsil-pisil pa niya iyon. “I’m sorry,” hingi pa rin niya ng paumanhin.
“Sa susunod, kapag nagkaroon n
