YEARS LATER…
Delivery room, “asawa ko, konting tiis pa.” kahit halos masira na ang suot nyang t-shirt sa pwersahang paghila ni Trisha dito. Pati siya ay halos mapasubsob na rin tuwing sumasakit ang tiyan nito. Ngunit hindi niya iyon alintana, bagkus ay panay ang haplos sa malaking tiyan at kinakausap ang anak.
“Anak, huwag mong pahirapan si Mommy, alam kong gustong gusto mo nang makita kami pero konting tiis pa riyan okay?” naluluha siya sa nakikitang sitwasyon ni Trisha, ganito pala ang hirap na dinadanas nito sa tuwing manganganak. Lalo na siguro sa anak nilang kambal, tapos nag-iisa at walang karamay.
“Mr. Montemayor, doon ka na sa bandang ulunan ni Misis, lalabas na si Baby.”
“Okay, doktora.” nagsilapitan na ang mga nurse at kagaya ng sinabi nito ay nagsimula nang paanakin ang kan
