SA bawat sandali na lumilipas ay kainip-inip kay Trisha, lalo pa at hindi siya makalabas ng mansion ng lalaking abot langit ang pagkamuhi niya. Talagang pinapa bantayan siya sa mga tauhan nito, ang paglapit lang niya sa malaking gate ay tila agad na may nakasunod sa kanya.
“Ma’am, bawal ka ho diyan, mas mabuti na pumasok ka na sa loob,”
Dahil ayaw niyang mapagalitan ang mga ito ay humakbang na siya pabalik sa loob ng mansion. Pagpasok niya ay nakasalubong ang taong ayaw niyang makita. Agad na tumigil siya sa paglalakad at nagpalingalinga kung saan maaaring dumaan.
“Kahit anong gawin mong pag-iwas ay magkikita at magkikita rin tayo. Kaya ang mas mabuting gawin mo ay kumilos na lang ng normal.”
Hindi siya sumagot o kahit ang sulyapan ito ay hindi niya ginawa. Hinayaan niya itong magsali
