Riah's POV
Kinabukasan ay tahimik kaming kumakain ng almusal ni Gunner. Puyat ako dahil sa kakaisip kung ano ba talaga ang nangyari sa kawawang matanda. Iniisip kong mabuti kong paniniwalaan ko ba ang sinasabi ng mga katulong kagabi o mas bibigyang pansin ang mga kabutihang ginawa sakin ni Gunner.
Nang sulyapan ko sya ay seryoso at tahimik lamang itong kumakain kaya ibinalik ko muli ang atensyon sa pagkain ko.
Napatingin ako sa isang katulong na kung hindi ako nagkakamali ay siya yung Nida kagabi na takot na takot. Sa paglalakad at paghawak pa lamang niya sa babasaging pitsel ay ramdam ko na agad ang panginginig at takot niya kaya agad akong tumayo at sinalubong siya. Mabilis kong kinuha sa kanya ang pitsel na ipinagtaka nya ngunit sinagot ko lamang siya ng isang ngiti.
"Hmm, paki-kuha
