Azariah's POV
Walang humpay sa pagbuhos ang mga luha ko habang naglalakad papunta sa kwarto kung nasaan ang mga magulang ni Gunner. Aalis kami ng anak ko ngayong gabi. Hindi na kaya ng dibdib ko ang nangyayari.
Ang bigat-bigat na ng lahat. Gusto ko nang sumuko pero hindi pwede. Kailangan ako ni Zelle. Kailangan ako ng anak ko. Kailangan pa rin ako ni Kuya na hanggang ngayon ay hindi parin nahahanap.
Hindi ko na rin maintindihan kung bakit ganito ang nangyayari sakin. Para akong isinumpa ng mapaglarong tadhana. Lahat na yata ng sakit ay sinalo ko. Lahat na ng emosyon na pwede kong maramdaman ay naramdaman ko na. Halos maghalo na lahat at hindi ko na alam ang uunahin.
Galit, lungkot, dismaya, sakit, hindi ko na alam...
Paliko na ako sa isang pasilyo nang may humarang sakin.
Napatigil a
