CHAPTER 3
1843 Words
~ CHAPTER 3 ~
NATAPOS na rin kaming kumàîn. Lumabas na kami sa may private canteen at pabalik na kami sa building namin nang may maalalang bilhin si Luth.
“Liza, stay here, ha? Mabilis lang ako. Nakalimutan kong bumili ng menthol candy.”
“Okay, but buy me chocolate too, cookies and cream flavor, Luth!” malakas na sabi ko sa kanya.Tumango na lamang siya sa akin at lumakad na siya. Ako naman ay naupo rito sa gilid, habang hinihintay siyang bumalik.
Tinignan ko lamang ang aking mga paa habang ginagalaw—galaw ko iyon. Iniisip ko ang sinabi ko kanina. Mukhang masàkît iyong nasabi ko kina Giselle and Alora, but they deserve that, right?
“Liza? Liza is that you?”
Napatigil ako sa paggalaw ng aking paa nang marinig kong may tumawag sa aking name. Napatàás ang aking tingin at nakita ko si Azrael, ang crush ko at childhood friend guy ko.
“Ikaw nga, Liza. Why are you here?” Napatingin ako sa kanya. “Hey, Liza, are you okay? May masàkît ba sa iyo?”
Nakaramdam ako ang pagkalabit sa aking braso kaya napapitlag ako. “Huh?” bulalas kong tanong sa kanya.
Nagūlàt ako nang hawakan niya ang aking noo, naramdaman ko ang lamig ng kanyang pàlád sa aking forehead. “Ayos ka lang ba? Wala ka namang sàkît. Hindi maínît ang noo mo. O, baka naman. . . Inàwày ka na naman ng mga pinsan mo?” tanong niya sa akin. Napaupo siya sa harap ko, hinawakan ang aking magkabilang kàmáy. “Inàwáy ka na naman ba?” ulit niyang tanong sa akin.
“Um, h—hindi naman, Azrael. . . Actually, ako nga iyong nakapagsabi ng hindi maganda sa kanila.”
“Kinausap ka nga nila? Anong sinabi nila sa iyo?”
Lalong sumalūbøng ang kanyang kílày at kanyang maamong mukha ay naglaho. “Wala naman. S—sinabihan lang nila si Zee na màlándí, wala naman siya ngayon kaya paano niya po—protektahan ang sarili niya? Kaya nagsalita ako na hindi maganda. . . I told them that, maybe hindi sila love nina tito and tita. Thatʼs below the belt? I feel hūrt after I said that.” Napalūnøk ako nang maalala ko ang sinabi ko kanina.
Napatayo siya sa aking harapan and I saw his serious eyes looking at me. “No. Hindi masàkît iyon para sa kanila, Liza. Theyʼre deserved that. Next time if may masabi pa sila sa iyo, slàps them. . . Hàrd.”
Namíløg ang mga màtà ko sa sinabi niyang iyon. “S—slàp them?” tanong ko sa kanya. “M—masama iyon, ʼdi ba?”
“Hindi masama iyon lalo na kung deserved ng dalawang pinsan mo, okay?” Hinawakan niya ang aking magkabilang pisngi at ningitian niya ako.
“Liza, naghintay ka ba nang matagal— Ah, kasama mo pa si Azrael.”
Napalingon kaming dalawa ni Azrael nang marinig ko ang boses ni Luth. Nakita ko siyang nakatingin sa aming dalawa. “Sorry, Liza, kung ngayon lang ako nakabalik. Ang daming bumibili. . . Heto na iyong chocolate cookies and cream mo.” Inabot niya sa akin iyon.
“Thanks, Luth.” Kinuha ko iyon at tinignan si Azrael. “Az, mauna na kami sa iyo, ha? Mukhang pupunta ka pa sa hideout niyo. Thanks again!” nakangiting sabi ko sa kanya.
Tumango siya sa akin. “Sure. But, tandaan mo ang sinabi ko sa iyo, ha?” Ginūlø ang buhok ko at lumakad na rin siya.
“Anong pinag—usapan niyo?”
Tinignan ko si Luth. “He asking me if Iʼm okay. . . Nakayuko kasi ako kanina habang hinihintay kita, Luth. Then, I tell him about the earlier, iyong nangyari kanina. . .”
“Inaalala mo na naman ang tungkol doon. Donʼt mind them, Liza, mga laki sa inggít kasi ang mga iyon at hindi mahal ng mga parents nila.” Ngumisi siya sa akin. “Nang sabihin mo iyon kanina, mga namūtlà ang mukha nina Alora and Giselle. Deserve nilang dalawa iyon. Kaya huwag mong isipin ang dalawang pinsan mong gamūnggø ang utàk! Dēàdma sa kanila!” sabi niya sa akin at lumakad na kami.
“Talaga bang gamunggo lamang ang ūtàk nila?” natatawang tanong ko sa kanya at tinawanan lamang niya ako.
Nang matapos ang class namin, naghiwalay na kami ni Luth, susunduin siya ng mom niya, tita Elizabeth. Nag—iisang anak lamang si Luth and her dad díēd when she was six years old, hindi na nag—asawa si tita Elizabeth dahil sa business din nilang flower shop.
“Miss Liza, ako na po bahala rito.” Kinuha ni kuya John ang bag ko and he opened the backseat door, pumàsøk ako roon and he shūt the door, quietly. Nilagay niya sa passenger seat ang bag ko and pumàsœk na rin sa driverʼs seat.
“Kuya John, howʼs the company?” I asked him.
Naalala ko ang sinabi nina Alora and Giselle. Kaya napabuntong hininga ako nang maalala ko ang pagtawa nina Giselle and Alora sa akin kanina. Hindi ko alam kung bakit gusto nila akong inísîn palagi. Hindi kasi sila mahal nina tita and tito.
Iniisip ko rin na baka sa pagyayàbáng ko kanina ay bumaba iyong business din namin. Mapahiya ako.
“Trinity Mall po, Miss Liza? I heard okay lang ang business niyo and may next mall pa kayo bubuksan kayo, sa Cebu City and along Macabebe, Pampanga. Bakit niyo na itanong, Miss Liza?”
Napatingin ako sa window. “Nothing, kuya John. Bigla kasi akong naging mayàbáng earlier when I talk Alora and Giselle. Sinabi kong lumalago ang business namin than their,” sagot ko sa kanya.
“Inàáway na naman po ba nila kayo?”
I swallówēd when I heard kuya John serious voice. He knows na inaàwáy ako ng mga pinsan ko sa side ni mom, but hindi siya nagsasalita kina dad and kuyas, ayoko kasing magkaroon ng gūló.
“Silence means yes, Miss Liza. Ano pong ginawa nila sa iyo? Sináktàn po ba kayo?”
Napalingon siya sa akin, huminto ang kotse, red light. “Hindi po nila ako sináktàn, kuya John. Lumàbán ako today kina Giselle and Alora. I feel na ako pa iyong natalo because what I said po. Does this conversation is below the belt po, kuya John. . . Hindi sila mahal ng parent nila kaya inaaway nila. Iyon po kasi ang sinabi ko.”
Nagūlàt ako nang malakas siyang tumawa. “Miss Liza, huwag kayong masáktàn, deserve nilang dalawa na masabihan ng ganoʼn. Baka nga hindi sila mahal ng parents nila.”
“Kuya John naman! Nag—aalala po ako baka nasáktàn ko ang damdamin po nila! Hindi po ba?” I asked him again.
Napailing siya sa akin at muling pina—andar ang kotse. “Hindi po, Miss Liza. Dapat lamang silang mapagsabihan ng ganoʼn. Lagi ka nilang inaàwáy dahil protective sina Master Leandro sa inyo. Kailangan ka naman po talagang protektahan lalo na sa sakit niyo po. Alam naman po nating nagkaroon na kayo ng heart transplant noong bata pa po kayo, but kailangan pa rin po kayong alagaan. Iyon ang hindi naiisip ng mga pinsan niyo sa side ni Madam Olivia. Paano naman kasi ay bunsong anak ang mommy niyo at favorite pa kaysa roon sa dad ng pinsan niyo,” mahabang sabi niya sa akin. “Kaya hayaan niyo ang mga iyon, Miss Liza, sabi niyo nga ay kulang sila sa pagmamahal ng parents nila.” Muli na naman siyang tumawa.
Si kuya John talaga kahit kailan.
Nakarating na rin rin kami sa bahay. Nakita kong wala pa ang car nina dad and my twin older brothers. Baka busy pa sila sa company namin. Pumasok na ako habang kasunod si kuya John na bitbit ang aking bag.
“Maligayang pagbabalik, Miss Liza.” nakangiting bati sa akin ni ate Lala. “Kumusta ang school today? May ginawa po ba kayo?” Nakita kong binigay ni kuya John ang bag ko sa kanya and I saw na may binulong siya.
Mukhang binulong na niya ang sinabi ko kanina.
“Ayos lang po, ate Lala. Hindi na po kami pinapasukan ng mga Professor namin kahit may two weeks pa before the sembreak,” sabi ko sa kanya.
Umakyat kami sa second floor at nang huminto kami sa door ng røøm ko, siya na ang nagbukas. “Miss Liza, dumating pala rito ang isang maid from Gomez family. May binigay na invitation.”
Napalingon ako sa kanya when I heard what she said. “Invitation? Do you mean for the wedding? May binigay na po, ʼdi ba? Next Sunday na po iyon,” sabi ko sa kanya.
Next Sunday na ang wedding ng pinsan ko, ang pakakasalan niya ay galing sa mga Pineda, may construction site ang mga iyon, na bagay sa business ng Gomez, steel supply.
Inilingan niya ako. “Hindi, wedding invitation itong binigay sa akin, Miss Liza.” Inabot niya ang black invitation with large ribbon sa harap nito.
I was confused while looking at her. “Not wedding invitation? Eh, ano po iyan?” takang tanong ko sa kanya.
“Bachelorette invitation,” she answered me and kinuha ko iyon.
Binuksan ko ang invitation sa bachelorette and I read it, “You are invited to a once a life time bridal shower of Andrea Gomez on October 30, Saturday at eighth oʼclock in the evening at A Tower Five Star Hotel. Please wear a seductive night gown! See you there!”
I looked at ate Lala when I finished reading it. “Sedūçtive night gown, ha?” I møçked at this.
“Miss Liza, huwag na po kayong pumunta baka may gawin ang mga pinsan niyo sa inyo. Sinabi ni John na inaway na naman kayo ng mahaderang pinsan niyo na naman.”
Sinabi ko na nga bang na—tsismis na agad ni kuya John ang nangyari kanina.
“Natalo ko naman po sila kanina, ate Lala. Hindi sila nakaimik sa akin kanina,” excuse kong sabi sa kanila.
“Miss Liza.” madíîn niyang sabi sa aking name, pero agad din siyang ngumiti. “But, very good, Miss Liza. Napahiya mo raw sila.” Nakahinga ako sa sinabi niya.
“Okay lang po ba iyon, ate Lala?”
Tumango siya sa akin. “Oo naman! Dapat lang talaga sa kanila iyon. Sige po, Miss Liza, magpalit na kayo ng damit niyo at ihahatid ko ang meryenda niyo.”
I nodded at her. “Thanks po, ate Lala!” Ngumiti siya sa akin at nakita kong lumabas na siya.
Hindi ba dapat ako pumunta sa bachelorette ni Andrea? Paano kung maging topic na naman ako sa GC nila? Hindi ko alam kung akong gagawin ko kapag nandoon naman ako.
Hindi ko alam. Sa Sabado pa naman ang bachelorette na iyon. May ilang araw pa ako para makapag—isip.
- Writer
