CHAPTER 2
1172 Words
~ CHAPTER 2 ~
DUMATING ako sa classróøm namin na hinihingal dahil muntik na akong ma—late dahil sa insidenteng nangyari kanina.
“Bakit late kang dumating?” tanong ni Luth sa akin, lumabas na kami sa classrøøm.
“Na—traffic kanina and nakuha ang ID ko kanina.”
“What? Ayos ka lang ba?”
“Yes. Naibalik din sa akin ng isang lalaki. Massimo Adler ang pangalan niya. Astig niya kanina. Binūgbóg niya iyong lalaking snàtçher.”
“Donʼt do that again, Liza. Baka sa susunod ay wala ng tumulong sa iyo.”
“I know, Luth. I will not do that again.”
“Oopps, may demønyøng parating, Liza, ang mga pinsan mo. Ang mga impáktà at mukhang cløwn,” bulong sa akin ni Luth.
Napatingin ako sa harap namin, nakita ko nga sina Alora and Giselle, ang pinsan ko sa side ni Mama.
“Oh well, nakita natin ang pinsan nating mala—prinsesa, Giselle.” Nakita ko ang malaking ngisi ni Alora.
“Yes, Alora!” Hinarangan na niya kami ni Luth. Wala pa naman si Zee, siya lang ang kayang tumapat sa mga ito.
“Anong kailangan niyo, ha?” May panghahamon na sabi ni Luth at hinawakan niya ang kàmáy ko.
“Sa iyo wala, kay Liza, mayroʼn!” Nilapitan pa ako ni Alora at malaking ngisi ang binigay sa akin. “Nakuha mo na?” tanong niya sa akin.
Nangūnót ang noo ko sa kanyang sinabi. “Anong nakuha ko na?”
“Oh, so, hindi mo pa nakikita?”
“Ano ba ang pinagsasabi niyo kay Liza? Mga bàlîw ba kayo.” Humarang muli si Luth sa harapan ko.
“Tsk! Hindi naman ikaw ang kailangan namin, Luth! Alis!” Tinulak nila si Luth, pero hindi siya nagpatinag “Tsk! Ang papàngēt niyo naman! Lalo na si Zee, maland—”
“Hey, Alora, masyado ng matàbíl ang dílà mo! Ano bang kailangan niyo, ha? Bakit hindi niyo na lang sabihin kung ano talaga ang pakay niyo sa akin. Ang dami niyo pang sinasabi!” Naíînîs na ako sa kanila. Dinadamay pa nila si Zee na wala naman dito at hindi siya malàndí, model siya.
Mga bøbà kasi!
“Aba, lumalaban ka na, Liza, ha? Our cry baby cousin na super protective ang family niya and even your cousin sa side ng dad mo. Kaya nagiging spøíled bràt ka dahil sa kanila—”
“At least, mahal ako ng dad and older brothers ko. Kayo? Hindi siguro kayo mahal kaya inggit kayo sa akin, right? Ganoʼn daw iyon kapag inggit. And, I know naman na bumabágsàk ang business niyo— oh, alam ko na ang sinasabi niyo, about sa marriage ni ate Andrea, right?” Nakita kong nagūlàt sila sa sinabi ko. “See, tama ko! Kaya siguro siya magpapakasal nang maaga para maisalba ang business niyo, right?” nakangiting sabi ko sa kanila.
Hindi sila nakaimik sa sinabi ko.
“You know why, your so paēpàl! You are so cry baby!”
Tinàásan ko siya ng aking kanang kílày. “Huwag ka na mag—english kung hindi mo rin naman kaya, Alora. Ang sàkít sa tenga. Hindi porket tahimik ako paligid, crybaby na ako. Minsan mas okay na manahimik kaysa magsalita lalo na sa mga katulad niyong puro hangin ang isipan.” Ningitian ko sila at hinawakan ko na ang kàmáy ni Luth. “Come on, hayaan na natin sila!” sabi ko sa kanya at iniwan silang nakatayong dalawa roon.
“Good job, Liza! Natameme ang dalawang pinsan mo. Hindi naman sila ganyan kapag kasama natin si Zee. Kapag sa akin naman nakakaya pa rin nila ako, ipapakita ko sa kanila kung paano sumipa ang isang green belter!” Nakita ko ang ínîs sa mukha ni Luth.
“I know. Ipakita mo nga, Luth! Para masírà ang mga nose nilang peke!” sabi ko.
Nagkatinginan kaming dalawa at tumawa nng malakas. Totoo naman ang sinabi ko, puro gawa ang nose nila, mabuti pa ako nagmana kay dad. Half ang dad ko.
“Thanks sa suggestion, Liza. I will para umiyak ang mga gàgà! Kumain na lamang tayo. Huwag na natin pansinin ang dalawang pinsan mong ang papanget!” Hinila niya na muli ako papunta sa canteen.
~~
Nang makabili kami ng lunch namin, we sat down here in the left corner of canteen right now, nasa private canteen kami. Dalawa ang canteen dito, the public canteen na mainit and maingay, like electric fan lamang ang gamit. Then, sa private canteen, naka—aircon and tahimik, pʼwede ka rito mag—aral but mas mahal ang food ng 20% kaysa sa public canteen. Heto ang pinagkaiba ng dalawa kaya mas marami roon kumakain sa kabila lalo na kung scholar sila.
“Liza! Liza, are you okay?”
I stop to sūbø my spoon when I heard Kiloʼs voice. “Nasa likod mo,” saad ni Luth, kaya napalingon ako.
Nakita ko sina Kilo and Xarthy na tumatakbo palapit sa table namin. “Are you okay?” tanong ni Kilo at hinawakan ang aking bràsó.
“May ginawa ba ang dalawang pinsan mong iyon?” tanong din ni Xarthy.
I saw their ēyēs are in panic.
“Um, y—yes. . . Iʼm fine. Actually, sila pa ang napahiya kanina kaya Iʼm okay, Kilo and Xarthy,” sagot ko sa kanila.
I heard them sighed, mukhang nakahinga na sila nang maluwag dahil sa sinabi ko. “Are you sure?” Naupo si Kilo sa tabi ko.
“Yes, I am. Kahit itanong mo pa kay Luth. Sila ang inàwáy ko, sinabi kong sila siguro ang hindi mahal nina tita and tito dahil inggit sila sa akin,” sabi ko sa kanila.
Napaūbøb sila sa table namin. “Hinihingal kayo. Do you want water?” Inalok ko ang glass ko kay Kilo.
“Thanks! Galing kami sa volleyball team. May nagsabi sa amin na hinarangan kayo ng dalawang babaeng iyon, Alora and Giselle. Fūçk them! Kaya tumakbo kami papunta rito.”
Hindi ko napigilang mapangiti sa sinabi nila. “Thanks sa pag—alala sa akin, but we are okay, Xarthy and Kilo. Donʼt tell to Denver and ate Barbara about this, also to kuyas.” Paalala ko sa kanila.
“Sure, Liza.”
Tumayo na rin silang dalawa nang matapos silang nakiinom. “Babalik na kami sa practice. Chat us kapag may ginawa na naman ang dalawang iyon sa iyo, okay?” Ginüló nila ang buhok ko at umalis na rin.
“Para silang bagyo, ano? Ang bílîs din nawala.” Tumango ako sa sinabi ni Luth.
“Ganoʼn naman silang dalawa, eh. But, at least, I feel safe with them, Luth. Iyon nga lang ay nag—aalala ako about sa magiging girlfriend nilang tatlo. . . You know we are on Polygamy, like Lazaro. . .” mahinang sabi ko sa kanya.
The Trinidad is Polygamy family too.
- Writer
