"It's nice here right?"
Sumulyap ako kay Greg at tipid na ngumiti. Tumango ako at muling binalingan ang mga batang masayang kumakain, hawak ang mga laruang dinala namin kanina.
"Yes. Nakakatuwa silang panoorin." I smiled a bit. I miss the orphanage in our province.
"Indeed. I don't know how pero natatanggal ang stress ko kapag nakikita ko sila." Bahagya s'yang tumawa. He's looking at the children. Nang napansin ang pagtitig ko sa kanya ay ngumiti s'ya sa akin.
Agad akong umiwas. "Palagi ka ba rito?"
Hindi maayos ang una naming pagkikita. But knowing that he has a heart for this, kahit papaano ay naging komportable na ako sa kanya. Though not comfortable enough. Hindi kase katulad ng isang kakilala ko na walang kapaki-pakialam sa ganitong bagay. Kahit ang letter galing sa isang orpha
