Chapter 5
1082 Words
Chapter 5
“Happy graduation friend,” bati nito sa kanya saka naman siya yinakap ka muntik pa nga malaglag ang cap niyang suot kaya napa hawak siya doon.
“Happy graduation din,” bati din niya nang maka layu sa kanya ang kaibigan.
“Punta ka mamaya sa graduation night?” tanung nito sa kanya.
“Hindi ka ba mag papahinga na muna?” tanung ng ama ni Dylan nang tuluyan na silang maka pasok sa loob.
“Hindi po muna, mamaya na lang po.” Pumayag naman ang mag asawa sa gustong mangyare ng dalaga at si Kenneth na muna ang sumama kay Eunice. Pumunta naman sila muna sa kusina at si Daniel naman ay kinuha na muna sa kanya ni Tiara.
Umupo sa harap ng mahabang lamesa si Eunice at nag handa ng makain si Kenneth, “kayu kamusta kayung dalawa ni Tiara?”
“Maganda pala mga tipo nito,” komento pa ng isang lalaki. Lalong nag init ang ulo ni Dylan sa mga pinag sasabe at malagkit na tingin sa dalaga habang nasa likod niya si Eunice. Ang higpit naman ng kapit ng dalaga sa likod ng binata at kabadong kabado habang naka tingin sa limang hindi niya kilala.
“Umalis na kayu dito kong ayaw ninyu mabawasan ang mga mata ninyu, bago kayu maka balik sa mga angkan ninyu,” banta ni Lance sa lima at tumingin ito sa kanya lahat.
“Anung sabe mo?” hindi pina pa halata ni Eunice na kinakabahan siya.
“Inulit ko sa ‘yo at nakita ko,” bulong ng dalaga sa kanya at bahagya pang lumapit sa kanya, “sa mata mo.” Saka naman umayos ng upo ang dalaga at sumubo ng ilan sa kanyang pagkain, “mula sa itim, naging gray, pula at bumabalik muli sa itim.” Muling tumingin ang dalaga kay Eunice, “ako si Violet, ikaw?” ngiti nitong pa kilala kay Eunice.
“Hindi mo ako kilala at ngayun mo lang ako nakita, pero nagpapakilala kana sa ‘kin.”
Huminga ng malalim si Violet at animoy na boring kay Eunice, “pa kilala kana lang.”
“Ok, ako si Eunice.”
Mabilis pa sa orasan nang mag lapat ang mga labi nila. Naka dilat pa si Eunice at hindi alam ang gagawin.
Ngayun na lamang niya naramdaman ang labi ng binata sa kanyang labi. Hawak-hawak ng dalawang kamay ni Dylan ang mag kabilang pisngi ng dalaga. Dahan-dahan naman na pumikit ang mga mata ni Eunice at napa yakap sa batok ng binata. Sinabayan na niya ang binata kong paanu siya halikan nito.
Doon lang niya nalamang lalo niyang na miss ang binata. Parang ayaw humiwalay ni Eunice sa halik na yun at si Dylan na mismo ang lumayo sa dalaga. Narinig naman ni Eunice ang mahinang tawa ng binata kaya bahagyang nag init ang pisngi niya dahil sa kanyang inasta.
Binigyan naman ni Dylan si Eunice ng maliit na halik sa noo at saka ito yinakap, “happy graduation,” yumakap na rin si Eunice at tinago ang mukha sa yakap na yun, “kailangan ko munang lumayo sa ‘yo para makapag focus ka lalo na’t mag graduate ka na at saka marami din akong kailangan tapusin. Marami akong kailangan pag handaan at ayusin, sana naging ok ka nung wala ako.”
Napangiti ng maluwag si Eunice walang halong biro at pag taka ang naramdaman niya ngayun, “hindi ko po ito inaasahan,” saad niya at pinang hawak din ni Eunice ang kamay niya sa kamay ni Luna na hawak-hawak ang kanyang mukha.
“Ang saya ko,” halos sabay nilang sinabe at nag halo ang kanilang tawa sa nangyare.
Biglang naging seryoso ang mukha ni Luna nang may maalala siya, “maayus ba ang trato siya ng mga Otis?”
Nang maka balik si Eunice sa kanyang sarili agad naman niyang hinampas sa braso si Bryan sa ginawa nito, “naka inis ka! Burahin mo yan!” pero isa lamang ngiti ang binigay ni Bryan sa kaibigan.
“Ayoko nga mag bakasyon na nga tapos wala pa tayung picture na mag kasama kahit ito na lang,” saad ni Bryan at nag kunwaring na lungkot.
“Ewan ko sa ‘yo,” napangiti na lamang si Eunice sa pag biro ni Bryan sa kanya.
“Please,” hingal na hingal siyang bumulong sarili niya at pumikit. Naramdaman niya ang mahinang hangin na biglang hinto sa harap niya at ang malakas na busina ng kotse.
Dumilat siya at isang malakas na pag sara ng pinto ang narinig niya sinugod siya agad ng binatang may edad 20 matangkad ito, maputi at malalim ang maitim nitong mata naka suot ng pang saka.
Mula sa likod ng truck nito naka lagay ang mga iba’t ibang prutas at gulat nasa basket na kailangan pa niyang ihatid ng maaga sa palengke. “Anu bang problema mo?” bulyaw nito sa kanya iika ika naman siyang lumapit sa binata.
Aalis na sana si Dylan nang pigilan siya ng dalaga, “anu bang ginagawa mo at saka nag binabantayan mo ba talaga ako?”
Binigyan naman ng maliit na halik ni Dylan ang dalaga, “oo.”
“Eunice para mabuhay kase mahal namin ang isa’t isa.” Na pansin ni Eunice na halos mag ka tunog lang ang ‘dahilan’ at ‘Dylan.’
Magsalita pa sana siya nang halikan na siya ni Dylan para bang lalong na panatag ang buo niyang pag ka tao lalo na’t kasama at ka yakap niya ang binata.
Agad siyang napa yakap siya sa leeg nito at hinawakan ni Dylan ang batok niya para lalo silang magkalapit. Doon nila naramdaman sa pamagitan ng halik kong gaanu nila na miss ang bawat isa. Lumayo naman si Dylan sa kanya at saka bumulong ng isang bagay.
Hawak-hawak ni Eunice ang kanyang ulo naka takip ang mga kamay sa mag kabilang tenga, gulong gulo at naalala naman niya ang madalas niyang na paginipan.
‘Sinu ba si Eunice, bakit mukha ko ang nakita ko? Sinu si Dylan at bakit malabo ang mukha niya? Sinu ba talaga ako?’ Hanggang sa pa tuloy paren ang pag pasok ng halo-halong alaala na hindi niya maalala kong kailangan nangyare. Kaya din siya umalis sa mansyon ng kanyang ina dahil na din may gusto siyang hanapin maliban sa kanyang anak, ang kanya ding sarili. Pakiramdam niya nasa madilim siyang kwarto na pilit niyang maka labas pero hindi niya magawa.
Iba na rin ang kanyang itsura mula sa buhok na may bangs at hindi pantay-pantay ang pag ka gupit dahil siya lamang ang nag gupit nito.
Napaupo siya ng maayus nang maramdaman niyang may nag mamasid sa kanya, pinag masdan niya ang mga taong nag lakad sa harap niya at gabe na rin sa mga oras na yun. Tumayo na siya at nag lakad pa tungo sa isang eskinita dahil alam niyang may sumusunod sa kanya. Pero hindi siya nakaramdam ng takot o anu pa man, dahil alam niyang kaya niya ang sarili sa hindi alam na dahilan.
- Writer
