“Mauuna na ako sa kusina. Bilisan mong bumaba dahil ma-l-late ka na.” Hindi pa rin s’ya naka-alis sa kama dahil panay daing. Tumalikod na ako at humakbang palapit sa naka-bukas na pinto.
Doon ko naman kinurba ang mga labi ko. Hindi s'ya gumaganti. Sumakay na ako ng elevator at bumaba sa floor 3. Hinila ko ang bangko saka umupo roon. Wala pa akong ganang kumain ng heavy breakfast ngayong umaga. Si Ryū lang ang nilutuan ko. Mukhang prutas na lang muna ang kakainin ko.
Hindi pa nakakababa ang asawa ko kaya nag-timpla na lang ako ng kape na iinumin ko. Hinihigop ko ‘yon habang inaantay s’ya.
Mukhang hindi na n’ya kinakailangan ng alarm clock dahil may taga-pisil na s’ya ng itlog n’ya.
Sa pamamagitan no’n, magigising agad. Kahit siguro ingay ng alarm clock, hindi s’ya magigising.
“Tan
