MORDECAI: The Wicked Game

Chapter 4

Chapter 4

Somewhere Marzena can hear the crowd murmuring happily as they always do when they are not the chosen one.

"Marzena... " her five-year-old sister called her. Cora looks worried and afraid.

Marzena also sees her mother and father crying in their spot. Ayos lang naman sa kanya na siya ang napili kaysa ang dalawang kapatid niya. Atleast siya kakayanin niya kaysa kina Nova at Cora. Wala itong mga alam sa pakikipaglaban o kahit paggamit ng armas.

Pumantay siya sa mga kapatid niya at nginitian ang mga ito. "Mag-ingat kayo lagi. Huwag kayong mag-alala sa akin dahil kaya ko ang sarili ko. Nova bantayan mo lagi si Cora, ikaw na rin ang bahala kina Nanay at Tatay. Tandaan ninyo na mahal na mahal ko kayo." Marzena kissed Cora and Nova's forehead.

Lumuluha si Cora, habang si Nova naman ay pilit na pinatatag ang sarili na huwag umiyak sa harapan niya. Sa huling pagkakataon ay niyakap siya ni Cora. Nagsigilid ang mga tao ng pumunta na sa gawi nila ang Dark Guards.

"Cora, let me go," Marzena says, flatly. This is upsetting her and she doesn't want to cry in front of everybody.

"No. Ate Marzena! You can't go! Don't do this please...please Ate Marzena... " Cora is screaming hysterically. Cora wrapped her small arms around her.

Marzena took a deep breath and looked at Nova. "Nova, get Cora. Hold her tight for me." Sinunod naman siya nito agad. Nova pulled Cora from hers.

Marzena doesn't want to cry. Kaya pinatatag niya ang sarili.

Ang nasa isip lang niya ay ginagawa niya ito para sa pamilya niya kay Cora, Nova, at sa mga magulang niya. Kung tama ang hinala niya ay televised ang lahat ng nagaganap ngayon kaya kailangan niya na huwag magpakita ng kahit na anong kahinaan dahil maaaring gawin siyang target ng lahat. A weakling. And she will never give them the satisfaction. Never.

"Let her come forward," Mazu says.

Marzena composed herself and walk forward. Nang makarating siya sa harapan ay pinaakyat silang dalawa na magiging kalahok sa Duellum sa taas ng podium.

"What's your name again," Mazu asked the boy. The shock on Allerick's face is readable, she can see his struggles but he remains emotionless.

"Allerick Horn."

And Mazu looked at her. "What's your name?"

Marzena swallows hard. "Marzena Davenbord," she says.

"Let's give a round of applause to our new competitors; Allerick Horn and Marzena Davenbord," Mazu said.

Everyone claps and after that, they put both hands on the right side of their chest. She can hear her mother's and sibling's cries making her heart ache.

Allerick and Marzena stood there not moving even an inch. After the claps there is silence. Which says we believe in you. And she nearly cried because of that gesture. Nang magawi ang tingin sa kanya ni Allerick ay inirapan siya nito kaya ang papalapit na pag-iyak niya ay napigil dahil sa pinakita nito sa kanya.

What the heck! Kaugali din pala nito ang ina. Mazu motion for Allerick and Marzena to shake hands. Inabot nito ang kamay at tinanggap naman niya iyon. Nang matapos silang magkamayan ay padabog nito na binitawan ang kamay niya.

Attitude ka girl! Ay boy pala. Hmp!

They turn back to face the crowd, the people of Ellesmere. Marzena thinks there will be thirty-four of them. Sa thirty-four na iyan ay isa lang ang matitira at kailangan ay siya ang matira na iyon.

The moment the speech of Mazu ends, ay dinala na sila sa loob ng isang silid. Magkahiwalay sila ni Allerick. Bawat silid ay may nagbabantay na Dark Guards sa labas ng pinto. Hindi naman niya binabalak na tumakas. Ang ibig niyang sabihin ay wala talaga siyang balak na tumakas. Ayaw niya mapahamak ang pamilya niya kaya bakit niya iyon gagawin. She needs to be careful in everything she does because one wrong move and her family will suffer.

Pinagmasdan niya ang kabuuan ng silid sa gitna niyon ay mayroong tatlong kulay itim na sofa at sa gitna niyon ay mayroong coffee table. Naupo siya at hinaplos ang malambot na sofa. Any minute ay aalis na sila base sa sabi ng isang Dark Guard na naghatid sa kanya kanina. Hindi niya alam kung saan sila pupunta. Pero bago sila umalis ay gusto niya makita ang kanyang pamilya sa huling pagkakataon man lang.

Bumukas ang pinto at pumasok mula doon ang dalawang babae na may hawak nang kulay ginto na tray. Totoo kaya na ginto iyon? Magkano kaya iyon pag binenta niya 'yon? Gusto niya batukan ang sarili sa mga naiisip niya sa gitna ng kanyang sitwasyon.

"I'll be giving you at least 20 minutes to be with your family," Mazu said. Hindi niya napansin na nakapasok na pala ito. Mazu gave her a reassuring smile. "Don't tell anyone about this hindi alam nang Council na bibigyan ko kayo ng oras para makasama kahit sandali ang mga pamilya ninyo."

"Thank you," Marzena said, calmly. Thank you very much!

Mazu nodded and gave a signal to the two ladies who bring food. Nakatayo lang si Marzena habang hinihintay ang pagdating ng pamilya niya.

After two minutes the door opened again. This time it is her family-- Cora, Nova, and her parents. Marzena quickly runs to her family and hugs them tightly. She cannot afford to get upset, to leave this room with puffy eyes and a red nose but she can't stop herself not to cry. She will miss them so much. Her mother wraps her arm around her. It helps Marzena to calm down a little bit.

Nang bumitaw siya sa pagkakayakap sa Ina niya ay inaya niya ang mga ito na umupo at kumain kasabay siya. Hindi nagsasalita ang Ama ni Marzena, si Cora at Nova naman ay tingin ng tingin sa kanya habang kumakain.

"Lapit kayo sakin dali... Cora, Nova." Marzena signals them. Lumapit ang mga ito sa kaniya, mahigpit na niyakap niya ang dalawang kapatid. The both of them start to cry on her shoulder.

"Marzena, don't leave us... please, Ate," Nova said.

"We should escape... right?" Cora said, sadly.

Marzena shook her head. Hindi siya pwedeng tumakas dahil ang mga ito ang malalagay sa panganib. Marzena starts explaining to them what might happen if she does that.

"Ingatan n'yo ang isa't-isa, lalo na at wala ako sa tabi ninyo para gawin ang bagay na iyon." Paalala ni Marzena sa dalawa. "Tumulong din kayo kay Nanay at Tatay, lagi din kayo pumasok sa eskwelahan lalo ka na Nova."

Nova nods while rubbing his forehead making her chuckle. When she's done with her instructions on Nova and Cora, Marzena tells her siblings to continue to eat. And she turned to her parents. "Don't teach Cora and Nova how to hunt," she said to her father. "And don't ever try going to Mazuin, it's not safe."

Father sighed, ignoring what she said. "You need to fight. You need to win so you can come back to us, alive"

She wanted to but she knew to herself that she was not that brave to win the Duellum. Marzena can't win, they know that. How can she win to the seven higher wards? Marzena knew they are strong, powerful, firm, wise, clever, and lastly hindi marunong magpatalo ang mga iyon kaya paano niya iyon gagawin.

"Maybe," Marzena says. "Take care of them."

"Come back to us, Marzena. I don't care if you win. I just want you to come home, alive." Mother said.

"I will try my best, Mother."

Father holds her hand and squished it. "Listen. Getting a sword or knife or even a gun would be pretty easy but you don't know how to use a gun. If you also get a bow that's your best chance." her father added. Marzena can see that her father is a little bit agitated. No, it's not a little because her father really is.

Marzena took a deep breath. "What if they don't have a bow. Tay hindi ako marunong gumamit ng kahit na anong baril at pag espada naman ay hindi ako ganun karunong gumamit."

Her father looked into his eyes. "Then make one even a weak one. It's better than no weapon to use at all."

Her father teaches her how to make a bow and other weapons so maybe it's a big help for her, big time.

"Marzena, I know you can survive you are the best hunter I know." Pagpapalakas nito sa loob niya.

She hugged her parents. "Mahal na mahal ko kayo. Wag na wag ninyo papabayaan ang sarili ninyo," bilin niya sa kanyang magulang.

"Mahal na mahal ka din namin, Anak." Sabay na sabi ng magulang niya. "Mag-iingat ka," dugtong pa ng ina niya. Halata sa mukha ng mga magulang niya ang lungkot.

When the time is up, a lady came. "Tapos na ang bente minuto. Kailangan mo nang magpaalam sa pamilya mo."

We're all hugging one another for the last time. It hurts and all she's saying to them is that I love them and take care.

And they're saying it back and then the lady guides them out until the door closes.

"Ate Mazuin!! No!! Ate!" Rinig niya ang hiyaw ni Cora. Oh, God! Help me.

"I love you... I love you both. Take care of yourselves-" naputol ang sasabihin niya ng tuluyan nang sumarado ang pintuan.

She's alone now.

Katahimikan ang bumalot sa knaiya. Nanghihina na naupo si Marzena sa sofa. Tinakpan niya ang mukha gamit ang mga palad niya.

Ilang sandali lang ay may susundo sa kaniya na dalawang Dark Guard. Walang pag-aatubili siyang sumama. Hinatid siya nito sa harap ng isang magarang sasakyan. Marzena has never been in a car before. Dahil sa Ellesmere, they travel on foot. Nang pumasok siya sa loob ng kotse ay nasa loob na si Allerick. Halata na umiyak ito dahil namumula ang ilong at namamaga ang mga mata nito.

"Hi," binati ni Marzena kay Allerick pero hindi siya nito pinansin kaya naman tumahimik na lamang siya.

Malawak ang loob ng sasakyan kasya dito ang anim na tao. Bale ang puwesto ng mga upuan ay harapan.

Tumingin siya sa may bintana na nasa tapat niya. Ilang minuto lang ay nakita niya si Mazu na papunta sa sasakyan na kinaroroonan nila. May kasama itong isang babae at isang lalaki. Naka fitted na jeans at naka fitted na sando ang babae sa bewang nito ay may nakasabit na polo at pamarisan ng isang pares ng itim na boots. Halata sa mukha ng babae na malamig itong makisama. Habang ang lalaki naman ay magandang maganda ang porma hindi katulad ng babae na fierce tingnan. Nakasuot ito ng kulay light pink na coat at sa loob naman nito ay a kulay puti na statement shirt na ang nakasulat ay "I'm not a HE" at sa ibaba noon ay may mga linya ng iba't ibang kulay- a rainbow.

Bumukas ang pinto at pumasok doon ang tatlo. Umayos ng upo si Marzena.

"Hello mga babes," maarte ang boses ng lalaki ng batiin sila nito.

He's gay. Paano ito nagagawa na ipakita sa lahat kung ano ito? She wants to say like Naullan, he's gay but he can't reveal his real identity. Gulat siyang tumingin Mazu pero binigyan lang siya nito ng isang tipid na ngiti.

"How come?" takang tanong ni Marzena dito.

Nakuha naman nito ang ibig niyang sabihin.

"The Council let me reveal/show the real me in exchange na ako ang mag-aayos at magbabantay sa inyo sa lahat ng mga lakad habang hindi pa nag-uumpisa ang Duellum. Kahit ang isusuot ninyo ay ako na ang bahala," paliwanag nito. "Syempre sa tulong iyon ng Ina nang kagandahan na walang iba kung hindi si Mazu," dagdag pa nito.

"Don't make me blush, Seam," Mazu said. "Oh... I forgot to introduce them. This is Seam ang mag-aasikaso sa inyo sa mga kasuotan ninyo and this is Dane ang magiging trainer ninyo," pakilala ni Mazu sa dalawa.

Ibig sabihin ay mag tra-training sila. Mabuti naman kung gano'n para bago sila lumaban ay marunong na sila makipaglaban. Makakapag ensayo pa sila sana ay sapat ang oras na ibigay sa kanila sa pag eensayo.

"Hi, I'm Seam," anito at nakikipagkamay sa kanila.

"I'm Allerick Horn," ani ng katabi niya at tinanggap ang kamay ni Seam.

Nang tingnan siya ng lalaki ay nagpakilala siya. "I'm Marzena Davenbord. Nice to meet you," she replied. Tiningnan niya ang babae na nakatingin din pala sa kanya.

"I'm Dane," tipid na sabi nito. Maganda ang babae pero halata na hindi ito basta basta lang.

Sumingit sa kanila si Seam. "Naku.. wag niyong pansinin iyang si Dane ganiyan lang talaga ang babae na 'yan. Laging seryoso," Ani sa kanila ni Seam.

They just nodded at hindi na muling pinansin ang babae.

Marzena looked at Mazu and asked. "Where are we going?"

"Mordecai."