Cassius POV
Tahimik na kaharian ang siyang nakapaligid sa akin ngayon. Ilang siglo na rin akong nasanay sag anito. Minsan na akong kinilalang panginoon ngunit ngayon ay panatag na ako. Panatag na akop sa ganito lalo pa at alam kong nasa tamang kamay na ang kahariang minsan ko na ring pinamumunuan. Alam kong malapit na ring magtatapos ang kasamaan ni Alastair. Nakikita ko ang kanyang pagkadurog. Tanaw na tanaw ko na ang kanyang pagbagsak at alam kong si Augustus lang ang tanging makakagawa n’on.
“Magagawa kaya niya nang maayos, panginoon?” tanong ng nag-iisa at tapat kong tauhan. Nakatayo lang ako ngayon sa tuktok ng aking kaharian habang nasa aking harapan ang malawak at maliwanag na kagubatan dahil sa liwanag na hatid ng buwan sa gabing ito.
Bukas ay kabilugan na ng buwan at
