Augustus’ POV
“Ilang oras ka nang naghintay dito?” tanong ko nang makarating ako sa gubat kung saan kami nakasanayang magkita tuwing hating gabi. Hindi ako nakatingin sa kanyang mga mata sa halip ay sa kanyang noo nakatuon ang aking atensyon.
Tulad ng nakasanayan ay ang matahimik at madilim na kagubatan ang siyang bumungad sa akin. Hindi ko alam kung paano niya nagawang mananatili sa gitna ng kagubatang ito nang hindi man lang nakakaramdam ng takot. Hindi ko alam kung bakit hindi man lang siya nagsasawang maghintay sa akin lalo pa at alam kong mahabang oras rin akong hindi dumating. Lagpas alas dose na ng hating gabi ako nakarating gayong mahabang oras rin ang naging pag-uusap namin ni Cassius at bukod doon ay mahabang oras rin ang ginugol ko sa pag-iisip ng magiging paraan upang m
