Augustus’ POV
“Kaninong imahe iyan?” ang unang bungad ko sa kanya. Mabilis na dumapo ang aking paningin sa kanyang mesa nang makita ko ang imaheng pamilyar na pamilyar sa akin. Hindi ako pwedeng magkakamali. Alam kong maraming taon na ang nakalipas ngunit kailanman ay hinding-hindi mawawala sa aking alaala ang kanyang pagmumukha. Kailanman ay hinding-hindi ko magawang kalimutan ni kunting detalye ng kanyang pagmumukha.
“My grandmother’s grandmother. Bakit?” hindi ko naintindihan ang sinabi niya. Hindi ko na iyon pinasin pa.
Ilang minuto akong nakatitig sa imaheng umagaw mismo sa aking atensyon. Hindi ko magawang ialis sa aking paningin ang imaheng iyon. Hindi ko alam kung ano ang koneksyon niya sa kanya. Ilang minuto pa at bumaling rin ako sa kanya. Doon ko itinuong muli ang aking atens
