A WIFE'S MISTAKE (SPG)

Kabanata 14: Ang Pag-uusap

“Saan ba tayo mag-uusap hindi ba pwede na dito na lamang sa may kanto? Hindi kasi ako pwedeng lumayo dahil baka magalit si tiyang ko.” Wika ni Melissa.

Na noon ay nakasakay na sa kotse ni Jarred habang minamaneho naman ang kotse ng driver nito.

“Diyan lang tayo sa may japanese restaurant, malapit lang naman iyon hindi ba? Doon na lang tayo mag-usap hindi nakakailang mag-usap doon ng mga personal na bagay dahil mangilan-milan lang ang tao pag ganitong oras.” Magalang na sagot naman sa kanya ni Jarred.

Akala talaga niya ay maaga itong pupunta dahil sigurado, kung pumunta ito doon ng mga mga 6:00 p.m. or 7:00 p.m, hindi siya papayagan ng kanyang tiyang. Mabuti na lamang at naintindihan nito ang kanyang trabaho.

Mga 8pm siya nito sinundo, sakto naman na pauwi na sila dahil ubos na ang paninda kaya nagpaalam siya sa kanyang tiyang. Sinabi naman niya na dati niyang kaklase si Jarred at nagsinungaling na lamang din siya na kapitbahay nila dati si Jarred.

Nagkataon na nagkita silang dalawa sa karinderya nito kaya ayon nag-aya ang lalaking lumabas sila.

Akala talaga niya ay hindi siya papayagin mabuti na lamang pinayagan naman siya nito at saka magalang din naman na nagpaalam si Jarred at tiniyak na safe siya sa kamay nito at iuuwi din siya kaagad, hindi na sila magtatagal pa kakain lang sila sa labas.

At saka sa itsura naman ni Jarred ay talagang mapagkakatiwalaan ito, sa gwapo ba naman nito at kakisigan. Tsaka kung paano pa ito manamit ay talagang mukhang kagalang-galang. Halatang may kaya sa buhay dahil maganda ang kotse nito, may driver at mukhang mataas din ang katungkulan nito sa company na pinagtatrabahunan nito.

Tapos nagkataong katapat lamang ng canteen ng kanyang tiyang kaya siguro gano'n na lamang din kabilis nitong magtiwala.

Dahil nga doon lang din naman ito nagtatrabaho, sa katunayan para nga ma-save siya ay talagang kinuha pa ng kanyang tiya ang ID ni Jarred para may katibayan daw ito na ito ang kasama niya.

Kaya ngayon heto at lulan na siya ng kotse ni Jarred. Ang totoo marami siyang nais itanong, marami siyang nais na alamin tungkol dito at sa nakaraan nila.

Pero mas natameme siya, nangibabaw ang hiya sa kanya. Wala siyang masabi na kahit na ano, magkatabi kasi sila sa upuan sa likod. Maaari na silang mag-usap na dalawa doon, ewan ba niya kung ano ang drama ng lalaki ito.

Sabihan ba naman siya kanina bago ito magbayad sa kanyang tiyang nami-miss na daw siya nito. Hindi ba naman sira ulo na sasabihin nito ang kataga na iyon sa kanya may samantalang ito ang nang-iwan sa kanya noon, kaya bakit nito sasabihin na na-miss siya nito.

May nakaka-miss din palang nang iiwan pero titingnan niya kung anong rason nito kung bakit bigla bigla na lamang itong nawala.

“Nandito na tayo bumaba na tayo. Hihintayin na lamang tayo dito ng driver ko mamaya tapos ihahatid ka na rin namin pauwi sa bahay ng tiyang mo.” Wika pa nito pero nauna na itong bumaba at ipinagbukas siya ng pintuan ng kotse tsaka inalalayan siya nito.

Saglit lamang itong nagpaalam sa driver nito tsaka sila ay pumasok na sa restaurant na iyon inalalayan pa siya nito sa pagpasok at ipinagbukas pa siya nito ng pinto.

Nadadaanan nila itong japanese restaurant na ito ng kanyang mga kasamahan sa canteen. Pangarap nga nila na makakain dito kaya nga lang sapat lamang ang kinikita nila para pampadala sa kani-kanilang mga pamilya.

Kaya naman hanggang sa balak at plano na lamang sila pero hindi matuloy-tuloy dahil sa mahal talaga ang mga pagkain dito.

Ngayon dinala siya dito ni Jarred pero imbis siguro ma-enjoy niya ang pagkain ay hindi dahil seryosong usapan ang kanilang pag-uusapan na dalawa. At hindi lamang iyon syempre mahihiya naman siya na lumantak ng maraming pagkain sa harap ni Jarred lalo na kung ito ang magbabayad.

Inasikaso naman agad sila ng mga staff doon, tsaka kinuha ang kanilang order. Hindi niya alam kung ano ang mga pagkain nandoroon kaya hinayaan na lamang niya si Jarred na mag-order ng makakain nila.

Matapos iyon ay umalis na ang staff na kumuha ng kanilang order, siya naman ay inililibot ang kanyang paningin sa loob ng japanese restaurant na iyon.

Pero sinasadya talaga niya iyon para mailihis niya ang kanyang paningin sa lalaki, paano ba naman na magkatapat silang dalawa.

Nakakailang kasi sobra dahil tinititigan lamang siya ng lalaki wala naman itong sinasabi na kung ano mas maganda siguro kung mag-usap sila habang wala pang pagkain ng makakain sila mamaya ng maayos.

Maya-maya ay napansin niya ang ilang beses na pagtikim ni Jarred tila ba nililinis nito ang bara sa lalamunan. Siya naman ay nananatiling nakatanaw sa labas para mailihis nga niya ang paningin dito.

“Kumusta ka na?” Mahina ang boses na tanong nito sa kanya.

Agad siyang mapalingon sa lalaki kakaiba ang pagbigkas nito sa salitang iyon tila ba kaakibat ng salitang iyon ang damdamin nito.

Napabuntong hininga siya bago sumagot.

“Okay lang, Okay na okay na ako.” Tipid na sagot niya dito.

“Masaya akong malaman na okay ka na pala. Ilang taon na kayo ng boyfriend mo?” May lungkot ang mga mata nito habang nakatingin sa kanya.

Maging ang boses nito qy may bahid ng pait hanmbang binibigkas iyon sa kanya.

Talaga may gana pa itong magtanong sa kanya kung ilan taon na sila ng boyfriend niya siguro ay may iba pa siyang kasintahan.

“Hindi mo na dapat inaalam ang ganoong bagay. Nagpunta lang ba tayo dito para iyan lang sabihin mo?” medyo mataray na wika niya dito.

Napapuntong hininga ito at naihilamos din ang palad sa mukha.

“Ang totoo, ang dami ko ng inisip kanina. Kung ano ang sasabihin ko sayo, ano ang mga itatanong ko sayo. Pero ngayong kaharap na kita wala na akong masabi kahit isa. Pero totoo na masaya ako dahil nalaman ko na okay ka na, mukha ngang masaya ka naman sa bago mong boyfriend. D-Doon pa lang okay na ako at least nabawasan na ang pagka-konsensya ko sa nagawa ko sayo noon. Pero akala ko talaga wala kang boyfriend gaya ng narinig ko kanina, nakakahiya pa na inangkin kita bilang girlfriend ko, iyon pala ay wala na akong karapatan.” Malungkot ang boses na turan nito.

“Anong nangyari?" Tanong niya, parang kalakip na lahat doon ang nais niyang malaman.

Namayani ang katahimikan ng ilang sandali. Nakatungo lamang ito pero hindi nagsasalita.

"Aah, hayaan mo na nga iyon. Sabagay hindi naman na sana natin binabalikan pa ang nakaraan dahil matagal na, tapos iyon pero kasi may mga time pa rin na tinatanong ko ang aking sarili kung ano ang nangyari ng panahon ngayon at bakit bakit bigla ka na lamang umalis ng walang paalam. Ang daming gumugulo sa isipan ko noon, maraming katanungan. Halos mabaliw ako kapag iniisip ko dahil paulit-ulit ako nagtatanong pero paulit-ulit din na wala akong mahanap na sagot. Hanggang sa, n-napagod na lamang ang aking puso at isipan. Kaya kahit mahirap sinubukan kong umusad. At heto nga okay na ako, Okay na sana ako kaya lang bigla ka na namang nagpakita.” Mahabang pahayag niya dito tinanong man niya ito para kahit papaano maging payapa na isipan nilang dalawa.

Muli itong napabuntong hininga at mababanaag sa mga mata nito ang matinding pagsisisi.

“H-Hindi ko ginustong iwan ka noon. Hindi ko rin nais na pabayaan kita sa graduation ko at lalong hindi ko ginusto na hindi magtungo sa graduation ko at pagmukhain kitang tanga doon. Ang totoo, may nangyaring hindi ko inaasahan non. Kung napapansin mo, sa ilang buwan nating pinagsamahan. Hindi mo nakikita ang kapatid ko kasi Jerol hindi ba? Nasa manila na sila noon pati na ang aking lola. At ako naman habang hinahanapan ng buyer ang bahay ng lola ay nanatili muna doon. Nanirahan ako doon hanggang sa mabenta ng iyon. Kaya ng mga panahon ng iyon ay magkasama pa tayong dalawa, tsaka hiniling ko din talaga sa lola ko iyon para makasama kita. Pero sa araw ng graduation ko, nagbigti ang kapatid kong si Jerold. Kailangan kong lumawas ng agad-agad ng makausap ko ang lola. Nawala na sa isip ko ang ibang bagay basta ang nais ko lang non ay makita ang kaoatid ko. Nagtangka kasing magpakamatay noon si gerald at batid ko ang dahilan. Ako ang dahilan kung bakit nais na niya lisanin ang mundong ito.” Malungkot ang boses na pagsisiwalat nito sa kanya.

Ikinagulat niya naman iyon ng husto dahil hindi niya akalaing magagawa iyon ng kapatid nito at isa pa dati na rin pala niyang napapansin na wala nga palagi ang kapatid nito.

Na hindi na niya nakikita samantalang dati ay palaging magkasama ang magkapatid pero nung maging sila na ni Jarred ay hindi na ulit niya nakita ko si Jerold.

Sabi na nga ba niya at may dahilan ang lahat, pero pagsisihan man nila ang mga sandaling iyon. Ang mga pagkakamali nila sa nakaraan ay wala na rin naman. Hindi na rin maibabalik ang mga panahon at oras na lugmok siya dahil sa pagkawala nito.

Kaya para siguro mapayapa na sila pareho, mas mabuting kalimutan na lamang nila ang nakaraan at magsimula ng panibagong buhay. At least ngayon makakatulog na siya ng mahimbing dahil hindi naman pala talaga siya nito niloko.

ITUTULOY