Nagkaroon ng kaunting kulay ang mala-black and white kong mundo nang dumating si Norman, noon. Sa kaunting panahong nakasama ko siya, pansamantala kong nakalimutan ang puot, galit, sakit, at kalungkutan na pinagdadaanan ko. Pinawi ng sandaling iyon ang aking pag-iisa. Sa kaniyang mga halik ko nalalasahan ang pagmamahal na kailangan man ay hindi ko nadama. Kahit walang kasiguraduhan ay kumapit ako sa mga pangako niya, at umasa sa mga sinasabi niyang pangarap para sa aming dalawa.
Ngunit ngayon, gumigising na naman ako na walang inaasahang magandang mangyayari sa buong araw. Ang buhay kong minsan nang nagkaroon ng kaunting kulay ay naging mas madilim. Ang pansamantalang kalma na hatid niya ay tinumbasan naman ng dobleng takot at pangangamba.
Noong binanggit ni Norman na makukulong siya, p
