"Clarke sandali!"
"What do you want?"
"P-pwede bang sa bahay ka maghapunan?"
"No!"
"Why not?"
"May lakad ako."
Sungit!
"Isang oras lang, Clarke."
"No!"
"Sige na, please..."
"Carlin, kapag sinabi kong hindi, hindi! Understood?"
Isang oras lang, hindi pa ako mapagbigyan. Damot nito! Nakasunod pa rin ako sa kanya. Mabilis ang mga hakbang niya patungo sa parking area.
"Stop right there, Carlin! Tandaan mong hindi kita mapapatawad sa kasalanang ginawa mo. Sinira mo ang buhay ko. Pwes, magdusa ka."
"Ang sama mo!" Maktol kong sagot.
"By the way, it suits to you." Panuyang sabi nito.
Napatigil ako sa pagsunod sa kanya. Napa-upo ako sa damuhan ng makaramdam ng hapo. Tinapik-tapik ko ang aking dibdib na parang piniga nang bitawan ni Clarke ang mga masakit na kataga. Sakto ko lamang s
