Chapter Thirty One
KIEL
NAPAKABILIS talagang dumaan ng mga araw. Setyembre a syete na ngayon at hindi ko alam kung kailan aalis si Sav.
Napansin ko sa kanya nitong mga nakaraang araw na tila ba wala siya sa kanyang sarili. Laging malalim ang kanyang iniisip at nag aalala na tuloy ako. Sa tuwing tatanungin ko siya, ang tanging sagot niya lang ay, 'wala ito'. Mabuti na lang at hindi ko siya nakakalimutang pangitiin sa araw araw para naman makalimutan niya saglit kung ano man ang gumugulo sa kanyang isipan.
PAPUNTA ako ngayon sa bahay nila para sabay na kaming pumunta sa water station.
PAGKARATING ko nakabukas naman ang kanilang gate kaya naman pumasok na ako at sakto namang palabas siya sa kanilang bahay na tila ba nagmamadali.
"Oh bakit parang nagmamadali ka mahal," tanong ko.
‘‘A
