Masakit pa rin ang nangyari. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin maiwasang biglang bumulalas ng iyak tuwing naaalala ko si mama. Habang buhay ko na sigurong mararamdaman ito pero okay lang. I deserve this.
Huminga ako ng malalim at tinitigan ang sarili sa salamin sa CR. Mas dumoble ata ang eyebags ko ngayon. Kinuha ko ang concealer at nilagyan ang undereye ko para maitago kahit papaano ang pangingitim nito.
Bumukas ang pinto ng isang cubicle at lumabas si Xylca. Binuksan nito ang gripo at naghugas ng kamay.
"Bruha, samahan mo ako ngayon ha. Half-day lang tayo di ba? Wag na tayong pumasok mamaya. Intrams lang naman iyan. Walang kuwenta," sabi nito habang nagpupunas na.
"Saan?" tanong ko. Pumihit ako kay Xylca at pinagmasdan ito. Nakasuot lang ito ng simpleng maluwang na black t-shirt na
