THIRTY-NINE: "I'd let go before. I'll never do that again."
Pagkarating ko sa bahay, doon ko ibinuhos ang lahat. Umiyak ako sa kwarto ko at humagulgol.
Wala na si John. Taken na s'ya at may iba na siyang mahal. Pamilyado na siyang tao! But I cannot blame him, after all. He deserves to be happy. He deserves a woman far better than me!
"Celine, anak? Umiiyak ka ba? Open this door, anak!"
Naririnig ko na rin ang pag-aalala ni mommy at ang sunod-sunod niyang mga pagkatok sa pinto ng kwarto ko. Wala na kasi akong pakialam kung marinig man nila ako dahil ang gusto ko lang sa ngayon ay ang umiyak at sisihin ang sarili ko.
Walang ibang may kasalanan kung bakit ako nasasaktan ng ganito ngayon kundi ako lang din naman mismo. Itinulak ko si John palayo sa akin, itinaboy ko. No'ng mga panahong na
