Love is an Accident

Chapter 14

Nakakamatay na katahimikan ang namayani sa buong silid. Napatingin si Stanley kay Shantelle, ramdam niya na hindi pa ito tulog.

Isang idea ang sumagi sa isipan ang nagpangiti sa kanya. Umusog siya at iniyakap ang kamay sa bewang ni Shantelle habang ang mga hita ay idinantay nito.

Bumulis ang paghinga ni Shantelle sa ginawa ni Stanley. Ano ang ginagawa niya?

"Since you aren't asleep, why are you pretending?" Stanley, large palm, grabbed her wrist, forcefully pulled her into his arms and questioned her.

"Dahil sa iyo nagising ako, inaantok pa ako gusto ko pang matulog," agad na tugon ni Shantelle.

"Hindi pa ako tulog bakit ka matutulog?" Hinila niya si Shantelle at iniharap sa kanya. "I heard that only after doing some exercise and being extremely tired will you be able to help me sleep more."

"Stanley...Ano ba? Bitawan mo nga ako, please pagod ako."

"Today is our wedding night. Kailangan ko pa bang mag-makaawa sa iyo?"

"Hindi ba kanina sa swimming pool–“ hindi na tinapos ni Shantelle ang sasabihin nang maalala niya na bigla siya nito hinalikan kanina.

"Who said na kiss lang ang gagawin sa honeymoon? Even if I am able to reach dawn, no one would dare

to oppose me right?" Stanley laughed coldly.

Until dawn? Shantelle was upset. Heavens, this man was way too confident in his stamina.

"Fine, kung may gusto kang gawin sa akin bilisan mo gawin mo na, pagkatapos matutulog na ako."

Shantelle could only spread out her arms and legs with an expression as though she was going to let him do whatever he wanted.

This was because she had no other way out and could only cooperate with this man.

Dumulim ang mukha ni Stanley nang marinig iyon, umupo siya at sinabi, "Hindi ka ba pinaalalahan ng Lolo mo na kailangan mong e-please ako?"

Hindi na nagtaka si Shantelle, alam niya ipinarating ng driver kay Stanley ang bilin ng kanyang Lolo sa kanya.

"If I'm not satisfied, ang lahat ng order ko sa kumpanya ng Lolo mo ay ipapahinto ko," banta nito sa kanya.

Hindi nakaimik si Shantelle.

"Kung ipapahinto ko ang lahat ng order ko sa kumpanya ng Lolo mo, tiyak na kamumuhian ka niya."

Alam ni Shantelle na magagalit sa kanya ang Lolo niya kapag nangyari iyon.

"Bakit ba palagi mo ginagamit ang Lolo ko para pagbantaan ako?"

"May-roon pa ba akong puwedeng gamitin panakot sa iyo bukod sa Lolo mo?" Alam ni Stanley na ang Lolo ni Shantelle ang kahinaan niya.

"Okay...Fine! Panalo ka na. Ano ang gusto mong gawin para makabawi ako?"

"Kailangan ko pa bang sabihin sa iyo?"

Nang marinig iyon agad kumilos si Shantelle. Pumaibabaw siya kay Stanley.

"Ano ang gagawin mo? Balak mo ba matulog sa ibawbaw ng katawan ko?" Nakangiting pang-asar ni Stanley.

Shantelle's eyes turned completely red from the

humiliation she had suffered. She could only bite her lower lip, suppress the grief in her heart and stretch out her small hand.

Hinawakan ni Stanley ang magkabilang pisngi niya.

Inilapit ang mukha niya at masuyo siyang hinalikan ni Stanley, halos ayaw tumugon ni Shantelle sa mga halik nito. Hindi niya gusto ang mga halik mula sa lalaking kinamumuhian niya.

Maya-maya pa pinakawalan na nito ang labi niya at tumagilid para matulog na.

Ayaw piliting galawin ni Stanley si Shantelle. Gusto niya hindi ito pinipilit.

This night was very long! But this was her wedding night. It was completely different from what she had imagined...

Mulat na mulat pa ang mga mata ni Shantelle habang nakatingin sa labas ng bintana. Hindi siya dalawin ng antok, hanggang ngayon hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyari sa buhay niya.

In a single day, her life had been rewritten.

Mrs. Hao? Ang sarap pakinggan. Maraming babae ang nag-aasam sa titulong iyon. Pero bakit siya? Hindi siya masaya sa titulong iyon?

Tumulo ang luha mula sa mga sulok ng kanyang mata hanggang sa unan. Wala itong kinalaman sa kanyang hinaharap, ngunit kinuha nito ang kanyang buong buhay.

The sky outside the window gradually brightened up. Shantelle's eyes, which had been wide open for the whole night, were swollen and sore. She fell

into a trance and fell asleep...

Kinabukasan, nagising si Stanley, napatingin siya sa mahimbing na natutulog na si Shantelle. Napangiti siya nang masilayan ang napakaganda nitong mukha. Bumangon siya at tinungo ang banyo para maligo. Maaga siya pupunta ng opisina dahil marami siyang trabaho na naiwan.

Pagkalabas ng banyo agad siyang nagbihis, napatingin siyang muli sa natutulog na asawa. Nang makitang gumalaw ito, lumabas na agad siya ng kwarto.

"Good Morning Young Master. Tumawag ang Lolo mo."

Pagkababa niya ng hagdan agad siyang sinalubong at binati ni Uncle Dan. Ito ang tagapangasiwa sa buong Hao villa. Tinatawag niya itong Uncle dahil sa bata pa lang siya ay kasama na niya ito.

"Good morning, ano ang sinabi?" tugon ni Stanley.

"Tinanong lang niya kung kamusta ang kasal mo."

"Tinanong ba niya kung sino ang pinakasalan ko?"

"Hindi ho."

"Alright, tatawagan ko na lang siya mamaya kapag nasa opisina na ako."

"Breakfast is ready, kakain ka na ba?"

"Yes." Dumiretso na siya sa dining area para mag-almusal.

Habang naglalagay ng pagkain sa plato nagsalita si Stanley, "Uncle Dan, sa oras na magising ang Young Mistress asikasuhin mo siya at ibigay ang lahat ng gusto niya. Isa lang ang hindi niya puwedeng gawin, ang lumabas ng mansyon."

"Masusunod Young Master," magalang na tugon ni Uncle Dan.

"Hindi ka ba nagtataka kung bakit iba ang pinakasalan ko? Hindi ka magtatanong?"

"Gusto ko talagang itanong kung bakit hindi si Miss Ashley See ang pinakasalan mo."

"Ang totoo, kaya iba ang pinakasalan ko para ipahiya ang See family. Gusto kung makapaghigante sa pamilyang See." Madilim ang mukha na sagot ni Stanley. Ang nangyaring gulo ay tiyak na pag-uusapan sa buong mundo. Magiging katawa-tawa ang pamilyang See sa mata ng mga tao. Iyon ang gustong mangyari ni Stanley ang mapahiya ang See Family.

Hindi na naglakas-loob na magtanong pa si Uncle Dan. Alam niya na may malalim na dahilan si Stanley, kung ano man iyon ay hahayaan na niya at baka ikagalit ng batang amo kung magpumilit siyang alamin.

Nakita din ni Uncle Dan sa balita ang nangyari, ngunit pinili na lang niyang itikom ang bibig.

Nagising si Shantelle sa tunog ng cellphone, ang tunog na iyon ay galing mismo sa sariling cellphone.

Kinuha niya iyon at tiningnan ang caller. Si David ang tumatawag, nag-alangan si Shantelle na sagutin ito nang maalala ang banta sa kanya ni Stanley.

Inilapag niya ang cellphone sa kama, tumigil na iyon sa pag-ring.

Kinuha niya itong muli, ngunit nagulat siya ng tumunog ulit. Aksidenteng napindot niya ang answer button. Nataranta siya at naihagis sa kama ang cellphone.

"Hello...Hello! Shantelle bakit ayaw mong sagutin ang tawag ko?" boses ng lalaki ang nagsalita sa kabilang linya.

Kinuha niyang muli ang cellphone at sinagot, "Nasa banyo ako kaya hindi kita agad nasagot."

"Nagtatampo ka ba dahil akala mo nakalimutan ko ang birthday mo?"

"Hindi naman, kung ako nga nakalimutan ko rin ang birthday ko, eh."

"May surprise ako sa iyo."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Tingnan mo, nasa bahay ka ba?"

"Sige mamaya ko titingnan nasa labas pa ako, eh."

"Okay, pero bakit ganyan ang boses mo? May nangyari ba sa iyo ngayon?"

"Wala...Busy lang ako sa pag-prepare para sa nalalapit kung job interview."