"OKAY ka na ba?" tanong ni Raven sa dalaga ng sa wakas ay kumalas sa kaniya mula sa pagkayakap.
"I-I'm sorry, Raven. I was carried away from my emotions. Maraming-maraming salamat dahil okay na at mas gumaan na ang aking pakiramdam," nautal at sumisinghot nitong tugon.
"No problem, Scarlette. Ang mahalaga ay nailabas mo ang bigat sa iyong damdamin. Hindi rin ako magtatanong upang hindi muling manariwa ang sakit na iyan. Unless that you will share with me voluntarily." Ngumiti siya tanks lamang na mula sa kaniyang puso ang mga pahayag.
Akala nga niya ay hindi na ito muling magsalita pa. Subalit tumayo ito saka may kinuha sa silid niya na inukupa nito simula nang dumating sa apartment niya. Dahil siya ay sa maliit na living room natutulog.
"Ano iyan?" may pagtataka niyang tanong nang ini
