Mikaela's POV
Matapos ang pagtanggi ko sa alok ni Angelo na pakasalan ko siya kasabay din 'yon ng pagguho ng mundo ko, bumalik ako sa kwarto at umiyak doon. Para akong namatayan, muling bumabalik sa isipan ko ang mukha ni Angelo at ng anak ko. Umaalingaw-ngaw ang boses ng anak ko sa isipan ko.
Ngunit wala na akong magagawa, nangyari na ang nangyari. Nasaktan ko na sila. Isang linggo na mula ng mangyari iyon.
Kinaumagahan noon ay lahat ng gamit ko ay nasa kwarto na at may chopper din na naghihintay sa akin para ihatid ako sa orphanage. Hindi na ako nagdalawang-isip pa at sumakay na sa chopper para makabalik na sa orphanange.
Pagkarating ko rito sa orphanage ay gulat na gulat sila sister sa akin, doon ako sa kanila umiyak. They didn't asked kung bakit ako umiyak, pinaiyak lang nila ako h
