NAPANSIN NI GINGER na animo’y wala man lang naging karamdaman kinagabihan ang binata. Hindi rin magaspang at walang modo ang pakikitungo nito sa kaniya. Parang ibang side ni William ang nakikita niya ngayon sa lalaking tinitigan niya lamang bagkus na sagutin ang inusal nito.
“It’s my first day of work today,” pagpapaliwanag ni William kay Ginger.
“Kumain ka muna ng agahan,” pag-alok muli ni Ginger dito na hindi bukal sa loob.
“I’ll be back. Thank you, Ginger. Dito ako mag-aagahan.”
“Kahit hindi ka na bumalik dito, okay lang,” namutawi sa bibig ni Ginger. Hindi niya ‘yon sinasadya. Ang dapat sa isip lang ay lumabas na pala sa walang preno niyang bibig.
“You don’t want me to eat breakfast here? Or you don’t want me to come over here . . . ever again?”
“Huh? Ang sabi ko kumusta na ’yan
