Habang mag-isa akong kumakain ng hapunan ay tumawag sa akin si Denise. Alam kong nag-aalala siya sa akin kaya siya napatawag pero hindi ko gustong may makausap sa ngayon. Sobrang gulo ng isip ko pero ang tanging malinaw sa akin ay kailangan ko si Genro ngayon.
"Ayos ka lang ba?" tanong niya sa akin at binitawan ko ang hawak kong kubyertos. Napatitig na lang ako sa lababo habang mag-kausap kami.
"Oo," matipid kong sagot at huminga ng malalim. Ang totoo ay hindi ako maayos dahil sa nararamdaman kong lungkot. Naninibago ako dahil nasanay akong kasabay kumain si Genro simula ng gumising ako galing sa coma.
"Mabuti naman. Bukas, papasok ka ba?"
"Oo."
"Sige, mag-iingat ka palagi." Nilapag ko na ang cellphone sa tabi ko at nagpatuloy sa pagkain. Wala akong gana nang gabing ito pero pinili
