NANG lumabas mula sa kanyang silid si Ciarrah, naghihintay ang kanyang stepfather. Hindi niya nagawa ng itago ang pamamaga ng mga mata.
“Magandang umaga, Papa Jomer.” nakayuko niyang pagbati dito. Alam niyang minamasdan siya nito. Nais na rin magtanong kaya nagmamadali siya sa pagpunta sa kusina. Inilabas ang mga dapat lutuin. Ngunit naramdaman niya ito na nakatayo sa gilid ng lamesa. Kaya wala na siyang pag iiwsan kailangan niyang sabihin dito ang totoong nangyari sa kanya.
Humarap siya dito pero nananatiling nakayuko. “I-I’m sorry, Papa Jomer.” lumapit ito sa kanya at hinagod hagod ang kanyang likuran.
“Hindi na kita tatanungin kung anuman ang nangyari sa inyong dalawa. Ang masasabi ko lang pag usapan nyo ang problema. Ang lahat ng bagay na nangyayari sa atin ay may dahilan pero meron
