NAKAUPO si Roseanne sa gilid ng higaan ni Matteo, tahimik siyang nakamasid dito. Hanggang sa mga oras na yon hindi pa rin ito nagigising.
Ang sabi ng mga doktor dapat kinakausap raw niya ang kanyang asawa. Dahil kahit comatose ito ay naririnig pa rin daw siya nito.
Hinawakan niya ito sa kamay at nagsimula siyang nagkwento.
“Alam paulit-ulit na lang ang kwento ng buhay ko. Pero kailangan may masabi ako sayo baka sakaling makatulong upang magising ka agad.
Noong maliit pa lamang ako, lagi kong nakikita ang pag-iyak ni Mama. Ang buong akala ko pinagsisihan niya na iniwan namin ang aking ama.
Ngunit isang gabi nagising ako sa kakaibang ingay kaya naisipan kong bumangon at sumilip sa kwarto ni Mama. Doon ko nalaman kung bakit lagi siyang umiiyak.
Ang step dad ko, walang awa niyang sinas
